Dost itkisi həmişə ağır və acı olur.
Fərqi yoxdu, cavandı, ya qoca. Yaxındadı, ya uzaqda.
Bu dəfə belə bir acı xəbər uzaq Latviyadan gəldi: böyük latış şairi və tərcümçisi Uldis Berzinş vəfat edib.
Uldis təkcə bizim şəxsi dostumuz deyildi. O uzun illərdən bəri ədəbiyyatımızın çox vəfalı dostu və təbliğatçısıydı. Şərqin, qərbin bir çox dillərini bilən Uldis “Quran”ı və “Dədə Qorqud”u orijinaldan latışcaya çevirmişdi.
70-ci illərin əvvəlindən başlayaraq, Rəsul Rzanın məşhur “Rənglər”indən tutumuş bizim, o vaxt hələ yazdıqları birmənalı qarşılanmayan cavan şairlərin şeirlərinəcən bir çox poetik nümunələrimiz latış oxucusuna məhz Uldisin tərcüməsində çatmışdı və bəzi şeirlərimiz hətta orda universitet dərsliklərinə salınmışdı.
Uzaq 1969-cu ildən başlayan dostluğumuz boyu Uldislə Riqada, Moskvada, Bakıda çox görüşlərimiz olub. Uldis Bakını çox sevirdi, Bakıda da ən sevdiyi yer bizim Əmircandakı evimiz, həyətimiz idi. 52 il bundan əvvəl Uldis ilk dəfə Əmircana ayaq basanda bu hündürboy, saqqallı, amma bığsız adamı görüb uşaqların necə səs-səsə verib qışqırışdıqları indi də yadımdadı: “Fidel Kastro! Fidel Kastro!..”
Hər üç Pribaltika respublikasının fəxri vətəndaşı olan, dünyanın bir çox məşhur universitetlərində mühazirələr oxuyan, bir neçə akademiyanın fəxri akademiki seçilən dünya miqyaslı bu şair və tərcüməçinin ürəyində Azərbaycanın xüsusi yeri var idi.
Və bu uzun illər ərzində ədəbiyyatımızın təbliği üçün əvəzsiz rol oynamış bu qiymətli şəxsiyyəti bu gün kədər və hörmətlə xatırlamaq hamımızın, onu şəxsən tanıyanların da, tanımayanların da vəfa borcudu. /"525-ci qəzet"/
