Kulis.az Rüstəm Behrudinin "Ömür bulaq kimidir" adlı şeirini təqdim edir.
Ömür bulaq kimidir.
Qış yas tutar, yaz ağlar.
Hər kəsin öz dərdi var,
Heç kimə deməz, ağlar.
Sən, ey çopur baş daşım,
Kim vardı səndən əvvəl?
Bilirəm, sən bilirsən,
Nə vardı sondan əvvəl?
Ömür bitdi beləcə.
Nə mən bildim, nə də sən.
Başdaşımdan o yana
Nə görsənir, görəsən?
Nə görsənir, ilahi?
Nəyim qaldı, nə qurum?
Mən varam, bir də boşluq,
Bir də dəli bir uçurum.
Ah bu uçurum, bu boşluq,
Bu cənnət, bu cəhənnəm.
Tanrım, sonda nə var? – De
Mən heç kimə demərəm.
Kim var orda, görəsən?
Arı da yox, şan da yox.
Baş qoyub yaslanmağa,
Bir quru yovşan da yox.
Bir dəstəksiz qapıyam,
Nə açan, nə döyən var.
Gedərdim, bilsəm, orda
Məni bir gözləyən var.
Ömür bulaq kimidir.
Qış yas tutar, yaz ağlar.
Hər kəsin öz dərdi var.
Heç kimə deməz, ağlar.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
