Kulis.az A.Şaiq adına Kukla Teatrının aktrisası Cəmilə Allahverdiyevanın mərhum rejissor Rəhman Əlizadəyə həsr etdiyi yazını təqdim edir.
Rəhman Əlizadəyə – 1791 günün nağılına dair həzin nəğmə...
Bu gün 19 dekabrdır!
Bu gün “böyük insanlıq”, “teatr” bayramımdır!
Bu gün “yoxluğundan”,-
Bu 19 dekabra 1791 gün saydım!
...1791 gündür həm də
Ən təsirli kəlmələri tapıb-itirməkdən,
İtirib, ilim-ilim axtarmaqdan,
ilahi məqamlara çatıb,
göy üzündə qanad çalıb,
uçub, uçub...
sonra da
üz üstə yerə düşməkdən, çirpilmaqdan
Bezdim!
Yoruldum!
Budur,
oturub Sənə növbəti
Qürurlu,
Məğrur
“Nağılımı” yazıram...
Bəlkə də,
Həyata və yaşamağa dair sayıqlayıram!..
nə etməli,
Mən də bu sayaq toxtaq tapıram...
Saylar artıqca artır,
“ordan” baxarsam, əksinə
Azalır deyə düşünmək rahatlaşdırır adamı...
Və bu,-
“Gün sayımı”
hesab-kitabını apardığım tək dünyəvi məsələmdir.
Çünki “var olduğum qədər”
“yoxluğumun fərqində” yaşayıram lap çoxdandır.
Çoxdandır,-
“Əqidəmin bürüncəyindən” boylanıram
Bu dünyaya, bu cahana!..
Bilirsən,-
...1791 gündür mən həm də təqibdəyəm!
Ya da
sürüklənirəm qolubağli, qeyri-iradi
olduqca məyus, məsum,
ağız-burnunun suyu bir-birinə qarışmış,
hara,
hansı səmtə gedəcəyini şaşırmış
balaca bir qızın arxasınca!
...1791 gündür
Tanıdığım,
fəqət, tanıya bilmədiyim
balaca bir qız dolaşır gözlərimin aynasında,
gözlərimin gördüyü,
görə bilmədiyi döngələrdə, hər yerdə!...
...Bir az özümdən söhbət açım?!
Bu 1791 gündə nə etdiyimdən,
Sərsəri vücudumla “ruhumun” keşiyini çəkməyimdən,
Hansı bir arzumun, xəyalımın, acizanə diləklərimin arxasınca sürünməyimdən...
Yenidən və çox güman həmişəlik mütaliəyə başlamışam...
Mənim üçün “miras” qoyduğun “Pyeslər”in, “Şeir.Nəsr.Deyimlər”in...
Kitab adları, dahi müəlliflər, onların əsərləri,..
Fellini, Tarkovski, Berqman filmləri təsiri altında “ədəbi-həyati-incəsənət” aləmində qurdalanıram, baş qatıram...
Qulaqbatırıcı yalqızlığımda yaşlanıram, hələlik...
Əslində əhvalımı, düşüncələrimi Səninlə bölüşürəm...
Sadəcə,
səsin gəlmir...
Və mən,-
Ikimizin yerinə düşünməkdən, danışmaqdan, mübahisə edib razılaşmaqdan,
gülümsəməkdən, xatırlamaqdan,..
gözlərim ağarıncayadək göy üzünə dikilməkdən,..
təbii sonunda ağlamaqdan
yorulmaq yox,
bezmək yox,
sadəcə qorxuram!..
Qorxu demişkən, məncə
insan övladının haqqı yoxdur təbiət işinə qarışmağa...
Küləyinə, yağışına, çovğununa
ağız büzüb, gileylənib, sitəm yağdırmağa...
Fəqət,
...1791 gündür “torpağa bağlanmışam”,
Üst-başı torpaq olmuşam!..
Təbiət işinə qarışmışam...
Küləyinin şiddətindən, qar kimi buz nəfəsindən, titrəməkdən
qorxub, karıxıb
qaxac olmuşam!..
Torpaqdakı “can” mən olmuşam!..
Amma 1791 gündən sonra anlamışam
bu gün 19 dekabr,-
“böyük insanlıq”, “teatr” bayramımdır!..
Böyük insan, günün mübarək!..
Günüm mübarək, böyük insan!..
