Kulis.az Aysel Əlizadənin yeni şeirlərini təqdim edir.
Yalqızlıq kimi
Mən səni bir rəsm çərçivəni sevən kimi sevirəm
Olarsa nə gözəl, olmazsa eybi yox...
Gözəlliyimdən heç nə almaz olmayışın
Heç nə aparmaz məndən gedişin
Çünki mən səni
yorğun bir axşam
bir badə şərab kimi sevirəm.
Olarsa nə gözəl, olmazsa eybi yox
Ölümə hələ var,
Yaşanmalı an hələ çox.
Mən səni yaşanmalı anlardan
biri kimi sevirəm.
Olarsa nə gözəl, olmazsa eybi yox.
Yalqızlığa çarə çoxdu
Gəlmişkən bir şeir oxu
Ya da
gəlmişkən şeir oxuma.
Mən səni
şeirsiz görüşlərdən biri kimi sevirəm.
Hər gələn özüylə şeir gətirməz,
Hərənin öz gəlişi var.
Mən səni
Özüylə özünü gətirən biri kimi sevirəm
Gətir mənə hər yanını
Mənə yalqızlığını gətir.
Məni yalqızlıq qorxutmaz.
Səni yalqızlıq kimi sevirəm...
nə çərçivəsiz
nə şərabsız
nə şeirsiz yaşaya bilirəm
Mən səni...
Əşrəf Fəyyadın Tanrıya fəryadı
Tanrı! O siyasilərə
nefti, qazı, qızılı, almazı -
dənizlərin altını ver
gözlərinə təpsinlər.
Dənizin üstünü, dumduru suyunu bizə saxla.
Bizə dünya boyda quyunu saxla.
Dünyanın üzünü onlara ver, yesinlər.
Şairlərə dünyanın astarını ver, geysinlər.
Ehtiyatlı ol, Tanrı,
Onlar səni də yeyə bilər.
Onların ölçüsüz mədəsi
Daşdan yumşaq hər şeyi içəri ötürər.
Onların ədası sənin özünü hürküdər.
Tanrı, qoyma əllərimizi
Göylərə deyil,
onlara açmalı olaq.
Bizi onların önündə əymə!
Qoyma bu işləri belə, qoyma.
Qızın həyatı
Bir qız vardı
Üzünü dünyanın boşluğuna tutub
Atalı-analı yetimliyə yaslanıb,
ən yaxın dostlara qısılıb ağlardı.
Bir qız vardı
Məni niyə doğdun soruşardı anasından.
Anasının qatili olacağından qorxardım.
Nəyin dərdini çəkdiyini bilməzdim.
yerbəyer etməyə uşağı yox idi,
Qulluq etməyə əri.
Ocaq başında ömrü çürümürdü
Ancaq nə sirr idisə
Azadlığının qədrini bilmirdi.
Tanrıya hücum çəkirdi:
Məni niyə yaratdın?
Bir qız vardı
Dualarını anlamazdın.
Bilməzdin istəyini.
Siyasətdən danışsan susar,
xoşbəxtlikdən danışsan qorxar,
dindən danışsan coşar,
insandan danışsan deyinərdi.
Dadını çıxar özgürlüyün deyərdim.
Razılaşar, etməzdi.
Bir qız vardı.
Yaşamağı bilməzdi.
Tez-tez necə yaşayırlar soruşardı.
Eyni cavabı verərdim:
Olmayançün üzülüncə, olanı yaşa öncə.
Uzaqlara yol gedincə çatır insan.
Ön cığırı keçməyincə yenisinə çıxa bilərsənmi?
Susar, bəlkə eşitməzdi.
Bir qız vardı.
Xəyallarda uçdu, uçdu.
Yerə enib yerimədi.
Sən
Sən elə gəldin
elə bil bütün gedənlər sənsən.
Hamının yerinə peşman gəldin.
Bir də Sən
Məni də
hardansa tapıb gətirdin.
Belə gəldin
başqa cür...
Yenə sən
Üstünə bağırdığım tək kişi,
bağışla məni ölkəmin bədbəxtliyinə.
Hər şeyin heyfini səndən çıxıram,
bağışla məni ölkəmdə heyif olan hər insana.
Başqa birinə deyiləsi sözü sənin gicgahına güllə kimi çaxıram.
Mən bu ölkənin yazan qadını,
xalqının vuran əliyəm,
bəzən çox yuxarıda olur vurulacaq yer,
əlimi yelləyib sənə dəyirəm.
Bağışla, səni bunun üçün sevirəm.
