1922-ci il, may ayının 6-da Vyanada doğulan Erix Fried , Avstriyanın tanınmış şairlərindən biridir. O, həm də tərcüməçiliklə məşğul olmuş, Şekspiri alman dilinə mükəmməl tərcümə etmişdir.
Məktəb illərindən yazmağa başlayıb. 1938-ci ildə Almaniya Avstriyanı işğal etdikdən, atası öldürüldükdən sonra Erix Londona qaçır və elə ömrünün sonuna qədər de orada yaşayır. Vətənindən uzaqda yaşadığı müddətdə “Emigrantenjugend” adlı bir qurum yaradır. Beləliklə sonrakı aylarda həm anasının, həm də başqa insanların İngiltərəyə qaçmasına kömək edir.
1950-ci ildə BBC-nin alman yayımında aparıcı olaraq çalışır. Daha sonra böyük səs-küyə sebeb olan siyasi fikirli şeirlər toplusu “Vietnam və Erix” kitabını yazır.
Siyasi fikirləri, tənqidləri cəmiyyət tərəfindən birmənalı qəbul olunmur. “Der Spiegel” qəzetində yayımlanan məqaləsinə görə məhkəmə qarşısına çıxmalı olur. Maraqlıdır ki, hekayələrindən birini dilimizə tərcümə etdiyim Henrix Böllə Erixin yolu burada da kəsişir. Ancaq böyük alman yazıçısı Böllün ifadəsindən sonra Erix sərbəst buraxılır.
İllər sonra Erix Fried “Sevgi şeirleri” kitabı ilə insanları təəccübləndirir. Ölümündən 6 il öncə Avstriya vətəndaşlığını qəbul edir, Bremenin, Avstriyanın Ədəbiyyat mükafatlarına layiq görülür.
Men Erixi sevgi şeirləri ilə tanıdım. Ruhuma yaxın bildiyim üç şeirini də öz dilimizə tərcümə etdim.
Nərgiz Gəray
Sevgi şeirim
Həsrətini kim çəkər,
Mən sənin həsrətini çəkdiyim kimi?
Kim oxşayar səni,
Sənə uzanan əllərim kimi?
Bu mənəmmi, yoxsa bitməyən gəncliyim?
Bu mənəmmi, yoxsa gələn qocalığım?
Bu cəsarətdir, yoxsa ölüm qorxusu?
İllərdir mənə kədərdən başqa
heç nə verməyən həsrətimdən sənə nə?
Bu ağrıdan doğan amma məni yasadan
şeirim sənə nə verəcək?
Hər şeyə rəğmən
o bağçada yağışdan əvvəl saçan günəş,
Ligusterler,
Ölmüş otların ətri.
Gözlərim sənə baxır,
Əllərim sənə toxunur...
Qış baxçası
Sarı və qırmızı markalı zərfini dibçəyə əkmişəm.
Hər gün onu sulayacam,
Gözəl, kədərli və sən qoxan məktubların yetişsin deyə.
Kaş, bir az da tez əkəydim,
İlin sonunu gözləməyəydim.
Sənsiz
Bəlkə də həyat daha asan olardı,
Səninlə görüşməsəydim.
Hər dəfə ayrılanda daha az kədərlənərdim.
Daha az qorxardım,
Bugünkü ya da sabahkı ayrılıqdan.
Bu çəkilməz həsrət de olmazdı,
Sən olmasaydın.
Vüsalı tez və bir göz qırpımında istəyirəm.
Biləndə ki, olmayacaq
Nəfəs ala bilmirəm.
Bəlkə də həyat daha asan olardı,
Sənlə görüşməsəydim.
O da mənim həyatım olmazdı.
