Kulis.az Könül Arifin “My baby shot me down!” hekayəsini təqdim edir.
Qadın uzun müddətdən bəri yazdığı romanı tamamlayır. Nüsxəsini oturduqları qonaq otağının küncündəki printerdən çıxardıb stepler ilə onları hissə-hissə bərkidir.
Kişi televizorun önünə qədər sürütlədiyi kətildə oturub futbola baxır. Nə printerin, nə də steplerin çıxardığı səsə görə qadına çəmkirmir, heç üz-gözünü də turşutmur. Elə bil heç nə eşitmir. Üzündə balıq ifadəsi var; gözləri böyüyüb, ağzı azacıq aralanıb, ancaq dinmir. Arada-bir ağzını geniş açıb-yumaraq iri qurtumlarla pivə içir.
Qadın ona arxadan yaxınlaşır. Əlindəki kağızları astaca sol çiyninin üstündən irəli – sol əlinə uzadır. Kişi gözünü ekrandan ayırmadan avto-hərəkətlə yavaşca kağızları əlinə alır. Qadın çönüb mətbəxə tərəf gedir.
Qısa müddət ovucun içində tutulan balıq sonra acgözlüklə akvariumun dibinəcən baş vurduğu kimi, ekranın içinə dalan kişini özünün bu hərəkəti bərk diksindirir. Sağ əlindəki TV idarəetmə döşəmənin üstünə düşür. Bu vaxt idarəetmənin çala-çökür taxta döşəməyə sıxılan düyməsi kanalı dəyişir, mahnı səslənir:
Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down!”
Quruda vurnuxan balıq kimi kişinin gözləri hədəqədən çıxır, ağzını geniş açıb-yumur, ancaq nə qədər çalışsa da, səsi çıxmır. Sol əlindəki hiss-hissə bərkidilmiş kağızlar bir-bir, iki-iki dizinə sürtülərək döşəməyə dağılır.
