Kulis.Az gənc şair Şəhriyar del Geraninin şeirlərini təqdim edir...

Dənizə Atılmış Balıq Şəkilləri

daha sən bu evdə

heç kəsin heç nəyi deyilsən anam...

saatla yanaşı asılmış şəklin də heç divarın deyil.

dolabda asılı qalan kəlağayın qədər başsızam indi,

məncə

bütün yetimçələr

nə vaxtsa fotosu itmiş çərçivələrdi...

indi

bu atılmış və tərk edilmiş bədənlərimizlə

heç kəsin heç nəyi deyilik, anam...

hər gün çiyinlərimdə gəzdirdiyim təkliyimlə baş-başayam

təkliyimi çoxaldan dostlar da yox artıq

hər gün evə dörd qardaşın boşanmış bacısı kimi gəlirəm

daha mən bu evdə dörd divarın iylənməyən sadiq gəliniyəm anam...

bütün darıxmaqlarıma sənin adını qoymuşam,

mən nə vaxt sənsiz olmuşamsa kimsəsiz olmuşam

indi məni üzən kimsəsizlik yox,

daha çox heçkimlikdi.

sevgisiz yaşamaq da

ümidsiz bədənlə gəncliyə düşmüş əsirlikdi...

hər kəs öz ömrünün ən naşı qoca bələdçisidi, anam,

allahın ən sevimli bəndəsi hələ doğulmayan bəndəsidi...

niyə belə bütün tərəflərimə uzaqsan?..

indi mənə yağışdan yaxın, küləkdən doğma heç nə yoxdu bu şəhərdə.

yağış yağırsa bu şəhərə,

qəbrinə də yağır demək.

külək əsirsə bu küçədən,

nə vaxtsa bir gün

örpəyindən də əsib demək...

indi mənə səndən ögey heç kəs yoxdu demək bu şəhərdə...

sən bilməzsən anam,

yer üzü kimsəsizlər üçün nə deməkdi...

sən bilməzsən anam,

yer üzündə kimsəsizlər nə qədərdi...

axı nə fərqi var?!

Dünya dediyin təklər üçün ən son yaşamalı yerdi...

yəni,

yer üzündəki bütün kimsəsizlər

dənizə atılmış balıq şəkilləridi...

səndən sonra heç kəsi sevə bilmədim,

deyim biləsən.

səndən sonra bütün qadınlar qadın oldu eləcə.

qolları qucaq olmadı,

dizləri baş qoymalı,

baş götürüb gedən ayaqları oldu eləcə...

heç nə ovundurmadı məni

xəbərin olsun,

zəngli saat kimi

öz-özümə ovunmağı öyrəndim...

sən də belə etmə, gözüm...

səni and verirəm suda və quruda yaşayanların xatirinə

getmə dedim…

unudulmaqların ən gözəli ana bətnində unudulmaqdı olsun,

yəni, heç doğulmamaq…

məni belə səs-küylü unutma,

elə unut polislər də xəbər tutmasın dedim…

heç kəs sənin kimi sığal çəkə bilmir dedim,

barı əllərini qoyub gedəydin dedim,

hansı ki

sənə oxşadıb sevmişdim onu,

sənə oxşatmışam deyirəmsə

“sevmişdim” artıqdı demək, bilirəm, anam,

hansı ki

sən də yadımda qalmamısanmış demək...

ən son unudacağın adam da

elə özünsənmiş demək bu şəhərdə

yəni

ən doğma adamınsanmış kimi

öz boynuna sarılmaqmış təklik dediyin...

***

Sevgi – dodaqlardan çox ayaqların rəqsidi

durursan

və kimdənsə gedirsən...

indi bədənində gecə yarısıdı

axşam vaxtıdı

toxunulmazsan...

dəniz kimisən indi

balıqlara yüksən

məndən soruşsan

daha çox “yoxsan” indi...

ata olur adamlar, ana olur

bir az bacı olur hərdən…

dost olur adamlar, qardaş olur

doğma olur hərdən…

məndən soruşsan

daha çox “yox” olur adamlar...

Mən ağrıyan biriyəm

darıxqan biriyəm

mən səni də istəyirəm

o fahişəni də,

mən dəvə də istəyirəm

küçə itlərini də.

bax, sağlığına yox

ölümünə içirəm bu şərabı.

məndən soruşsan

mən axmağın biriyəm...

Bir qadın düşün – tərk edilmiş

bir uşaq düşün – atılmış

və bir ana düşün – qadın kimi atılmış,

uşaq kimi tərk edilmiş

heç ana olmamış qadın...

kişilərin ən yaxşısı yanında olandısa

qadınların ən xoşbəxti doğulmayandı...

ən yaxşı halda ata olur kişilər

məndən soruşsan

ən yaxşı halda OLMUR kişilər...

anam kimisən

o xəstə qadın kimi

saçların tökülüb

daha əvvəl barmaqlar tökülüb saçlarından...

anam kimisən

o xəstə qadın kimi

ayaqların yer tutmur

daha əvvəl ayaqqabısız qalıb ayaqların…

indi

qırışmış yataq qədərsən bu yer üzündə...

indi

yaxşı qoru xərçəngi

ki,

allah dediyin

ciyərlərinə tapşırıb onu...

ümidlisən

gəlməyənlər daha çox “gələcək”di indi

oğlun daha çox əlil arabasıdı

qızın daha çox tibb bacısıdı

məndən soruşsan

ümidlər daha çox gəmi kapitanıdı

o səni tərk edən yox

səninlə boğulandı...

bir də

sevgi – dodaqlardan çox ayaqların rəqsidi

durursan

və kimdənsə gedirsən...

indi bədənində gecə yarısıdı

axşam vaxtıdı

toxunulmazsan...

dəniz kimisən indi

balıqlara yüksən

məndən soruşsan

daha çox “yoxsan” indi...

bir də

ata olur adamlar, ana olur

bir az bacı olur hərdən

dost olur adamlar, qardaş olur

doğma olur hərdən

məndən soruşsan

daha çox “yox” olur adamlar...

***

ay allah, bilmirəm nəyinəm sənin,

bəndənəm? itinəm? – bağışla məni...

mən daha hər şeydən üz döndərmişəm,

daha hamı kimi sevmirəm səni...

atılmış bədənəm, keçilmiş yolam,

SƏN adlı sevdaya çətin tutulam,

anam da yoxdu ki, deyə - ay oğlum,

ver mənə, ver tutum qoy əllərini...

bir günah da yoxdu batıb ölməyə,

üzümüz də qalmıb tüpürülməyə,

nə var qollarına axı gəlməyə

atıb bu qadının çiyinlərini...

• Postmoderndə modernizmin əl izi: Oğuz Atay və Kafka - Elnarə Qaragözova
• “YARAT” “Özüm ilə təklikdə” plastik tamaşasını təqdim edir
• Mərhum aktyorun sonuncu serialı nümayiş olunacaq