Kulis.az gənc şair Ülvi Bahadırın şeirlərini təqdim edir.

Afrodita ilə zəruri qarşılaşma

Qadın! Qışın gəldiyini bilməzdim,

saçlarından gələn şaxta varlığımı dondurmasaydı

Qadın! Gecənin düşdüyünü bilməzdim,

gözlərin əsrlərin yorğunluğundan bezib

uçulan qəsrlər kimi intihar etməsəydi.

Qadın! İnsanların laqeydliyini anlamazdım

əzrayılın boğazını cırmağına belə məhəl qoymayan qulaqların olmasaydı.

Qadın! Həyatın durğunluğu kül edərdi ümidlərimi

yüz illərdir bu durğun həyatla çarpışan ağaclara bənzəyən

əllərin, ayaqların olmasaydı.

Qadın! Bütün kişilərin arzuları sənin vicdanında intihar elədi

bütün kişilərin xəyalları sənin qürurunda boğuldu

bütün kişilərin ümidləri özlərindən əvvəl öldü

Qadın!

ver əllərini mənə indi

nə qədər tanrının qəzəbində qırmızı işıq yanır

keçirdim səni bu fil körpüsündən

Epitafiya

Əlvida, Günəşim, əlvida

arxanca su atmağa taqətim də yoxdu

bağışla məni!

Busəfərlik göz yaşlarımla kifayətlən

Ələn ruhuma ələn azacıq.

sonra get gözlərimin sonsuzluğuna

Get Günəş, tələs, nə olar

arzularımın Marafon yarışına az qalıb.

Buludları qayıq elə özünə

səmanı dəniz

və get

Nə bir iznə bir səs burax ardınca

Əlvida Günəşim, əlvida.

Bundan sonra sonum sonbahar və qış

Qəlbim yağmur ormanları kimi

Ancaq qurumuş ağaclardan və xəzəllərdən ibarət

Çünki damlalar qəlbimin hərarətində asır özünü

ətrafda göyərçin leşləri inqilab ordusu kimi

budur bir sarı çəkməli kor qoca

bir-bir toplayır göyərçinləri öz deşilmiş xurcununa

Əlvida, Günəşim, əlvida

yarpaqları intihar etmiş bir çinar ağacı

və ona dayaqlanan bir bəyaz donlu məsum qızcığaz not-not ağlayır

Yanaqlarından hər dəfə bir musiqi aləti yuvarlanır

yuvarlanır buxarlanır

ağzından mavi kəpənəklər buraxır səmaya hər dəfə

kəpənəklər barmaqlarımda asırlar özlərini

saçları qara qarğalara çevrilib tuturlar göy üzünü

gözlərinin qırmızısında yoxluğum arfa çalır

kəpənəklər qandal olub bağlayırlar qollarımı

qızcığaz əvvəlcə şirin-şirin gülür

və sonra şahdamarımdan bir qədəhlik qan süzür özünə

və heçliyin sahillərində gözdən itir

Əlvida, Günəşim, əlvida

Bundan sonra sonum sonbahar və qış

Esxatologiya

Neçə ildir gözlərimdə

bir kölgənin gözləri yol çəkir.

neçə ildir dodaqlarımda

bir qütb ayısının nəfəsi məskən salıb

neçə ildir nəfəsimi

bir ağ dovşan balası əldən salıb.

Gələcəyim başımı keçmişin sinəmi yırtıb

can atır atmosferə

qollarım övlad itkisi çəkən analar kimi fəryad edir

bu anlamsızlıq hər şeydən əllərimi üzən gündən

ayaqlarım XXX əsrdə

artıq başqa bir planetdə

başqa bir izdə

başqa bir addımda

Sonsuzluğum qollarımda can verir

heçliyim indi müharibədə şəhid olan əsgərlik yoldaşım

heç nəyim yoxdu indi

heçliyim belə

and olsun adəmin rəngsiz, iysiz, dadsız qabırğasına

• Qız, xaliqin öləydi səni xəlq eləyəndə - Günün şeiri
• Marqaret Etvudun fantastika yazmaq istəyənlərə 7 məsləhəti
• Mədəniyyət Nazirliyi müsabiqə və müsahibələr keçirəcək