Aysel Ağamalıyeva

Qələm küsüb…

Uşaq ikən yazardım,

Birdən görərlər deyə

Tez də pozub atardım.

Elə buna görə də

Küsüb qələmim məndən.

Necə barışım onla,

necə könlün alım mən?!

Bəlkə belə də olsun,

bəlkə küsülü qalaq?!

Bəlkə də biz beləcə

yavaş-yavaş dost olaq…

Tək olanda...

Tək olanda

şeirləşir arzularım,

quşa dönür xəyallarım,

uçur mavi səmalarda,

ancaq...

ümidlərim parçalanar

tək olanda...

Təkliyimlə yoxluğumu

düşünürəm

tək olanda.

Bu yoxluğun içində mən

əbədi bir varlığımı

düşünürəm,

çünki bir gün köçəcəyim

cəhənnəmi

ya cənnəti düşünürəm...

Tək olanda

düşünürəm adamları,

unuduram insanları.

Mənim üçün çox fərqlidir

adamların, insanların

anlamları.

Adamların insanlığı,

İnsanların adamlığı.

Çalışıram

qara-qura fikirləri

silim bütün yaddaşımdan,

formatlayım yaddaşımı.

Sevəm bütün varlıqları

olduğu tək,

tək olanda...

Kitablarım qalaq-qalaq

tək olanda,

sanki məni oxu deyir,

qışqır-bağır salır

onlar!

Bircə bunu istəmirəm,

bircə buna məəttələm

tək olanda

sıxılmıram, darıxmıram...

Bircə bundan ,

bircə bundan çox qorxuram!

Zalım dünya...

Kiminin həmdəmi, kiminin qəmi

Sən çoxdan alınıb satıldın dünya!

Vicdansız, abırsız səndən kam aldı,

Abırı, isməti itirdin dünya!

Çox gördüm namusdan, ardan danışan

Ah edib vəfasız yardan danışan,

Üzümə can deyib, çordan danışan

Qoynunda beləsi bəsləndi dünya.

Yoxmudur heç vəfan, yoxmu insafın

Hər addım atanda məni sınadın.

Qınadın, qınadın, yenə qınadın!

İndi də qınadım mən səni dünya..!

Bu yaz...

Bu qışı

heç sevmədim,

yaza məndən nə qaldı ki,

bilmədim?!

Bəlkə də

Bir buz parçası

oldum,

əridərək yaz günəşi,

yenidən doğuldum

dünyaya bu yaz...

Bəlkə də

külək oldum

bu yaz,

ləpələri titrədən

sərin və həzin külək...

Bəlkə də,

bəlkə də bulud oldum,

susuz səhralara

səpildim bu yaz...

Eh, bu yaz,

bu yaz...

görəsən nələrdən keçərəm

bu yaz?!

Yalan, doğru...

Bütün yaşantılar

iki rəngdədir:

yalan və doğru.

Hər an bir addım

Doğrudan uzaq,

bir addım

yalana yaxın!

Bəlkə

xəbərsizik,

bütün doğrular yalan

bütün yalanlar doğru?!

Doğrudan,

bəlkə öyrənək

yalanı doğrudan!?

Bəlkə də

bacarıb seçə bilərik

yalanı doğrudan!...

Hə ilə yox...

Necə də ağır imiş

həyatda

hə ilə yox arasında qalmaq...!

Həmişə “yox”lara

qalib gəlmişəm,

indi istəmirəm,

istəmirəm

bir “hə”yə məğlub olmaq!

Yorğunluq...

Yollar uzanıb yaman,

yollar... ucsuz, bucaqsız!

Hər addımım

yoruldu

bu yolların

izində.

Sevgim də,

istəyim də

səpilib izlərinə.

Ah... dünyanın həsrəti

əkilib ürəyimə!

Duyğu dənizi...

Duyğu dənizində üzürəm yenə,

Bilmirəm gəmiyəm, yoxsa kapitan?!

Bəlkə də bir kiçik gəmiyəm elə,

Tələsib sahilə yan alıram mən.

Bir gün bu dənizdə tufan da qopar,

Qarışar duyğular arzularıma.

Bu hicran qoxusu gələn dənizdə

Vüsal da yetişməz öz limanına.

Bu dəniz elə bil sahilsiz dəniz,

Dalğalar içində tənha qalmışam.

Yuyub aparacaq, ah, onlar məni,

Sanki dalğalarla düşmən olmuşam!

Gülüm...

Mən səni itirmək heç istəməzdim,

Sən özün özünü itirdin gülüm.

Yaralı qəlbimi yenə göynətdin,

İçimdə tikanlar bitirdin, gülüm.

Səni mən könlümə həmdəm sanmışdım,

Könlümü qurtardın qəmdən sanmışdım,

Bu eşqin oduna elə yanmışdım

Külümü göylərə sovurdun, gülüm!

Tale atdı məni öz oyununa,

“Şah”dedi, mənimlə şahmat oynadı.

İnan ki, o məni heç mat etmədi,

Bunu sən bacardın sonunda, gülüm!

• Azərbaycanlı dizayner Ankarada mükafata layiq görüldü
• Nəvəsinin toyundan çıxıb avtobusda ölən Xalq artisti
• Qismət Rüstəmovun yeni kitabı çap olundu