Ədəbi suprematizm: Heç yerdə və heç vaxt

Gözlənilməz hadisələrin şahidi oluram

yuxuda,

yəqin hamının başına gəlir.

Yuxuma girir

dostlar, doğmalar, yadlar,

bəzən də heç tanımadıqlarım,

üzünü belə görmədiyim adamlar

müxtəlif tanış və yad hadisələrin fonunda.

Tez-tez yuxuma girənlər də olur;

həyatda artıq olmayan atam, anam

və başqa doğma adamlar

yenə də tanış və yad hadisələrin içində.

Dəqiq bilirəm

yuxu təkcə nə keçmiş, nə də gələcəkdi

xatirələrdən və xəyaldan fərqli,

yuxu – daha çox gerçəklikdi,

ayrı məkan - zaman hadisəsi və reallığın inikası.

Keçmişi

nizamla düzülmüş

avtobus dayanacaqları kimi xatırlayıram;

hər dayanacaqda adamlar və hadisələr

bir-birindən təcrid olunmuş halda,

sanki ayrı-ayrı çoxluqlardı heç bir kəsişməsi olmayan.

Amma hadisələrin bir-birinə qarışmasının da

şahidi oluram hərdən. Bir hadisə başqa hadisə ilə kəsişir

özü ilə daşıdığı yad və doğma adamlarla birgə. Məsələn,

görürəm anam ömrünün son günləri çox cavandı – sevinirəm,

amma qəfil xəstəlik peyda olur yanında qocalıq libasında,

üz alır torpağa sarı; torpaq işıq saçır rəngbərəng çalarlarda.

Bəzən də keçmiş (elə gələcək də)

üst-üstə düzülmüş kitab rəfləri kimi gəlir xəyalıma:

rəflər – məkan, yəni insanlar və müxtəlif hadisələr,

rəflərin düzümü – zaman, üst-üstə yığılmış

və o qədər rəf var ki, hardasa gözdən itir üzü yuxarı

ona sığınan hadisə və adamlarla birgə; baxıram atamdı,

körpəyə çevrilir gözdən itdikcə üzü səmaya

və eynən adaşı olan nəticəsinə bənzəyir getdikcə.

Bütün bunları

və buna bənzər bir çox hadisələri

yuxuda da görürəm. Beləcə, hamı kimi

qəribə hadisələrin şahidi oluram yuxuda

mən də.

Amma mən

bir həqiqətə əminəm;

hər şeylə və hər kəslə görüşəcəyəm,

fərqi yox, doğma, tanış yoxsa kənar, yad, qərib.

Görüşəcəyəm mütləq, görüşəcəyəm

heç yerdə və heç vaxt.

... – 17.07.2018

• "Call of Duty" oyunu əsasında film çəkiləcək
• Tapıntı - Səidbəy Arsanovun hekayəsi
• Nasistlər tərəfindən ələ keçirilən tablo ortaya çıxdı