Kulis.az Adil Mirseyidin tərcüməsində dünya poeziyasından seçmələri təqdim edir.

Elio Flippo Akkrokka

Bizim aramızda xatirələrin

şəffaf divarı ucalır

ötən günlərin səsi

şüşəyə çırpılıb sınıb tökülür.

Ayrılığın arxasınca

söylədiyimiz sözlərin

son sədası donmayıb hələ.

Qışqırsam

səsim sənə çatmayacaq

aramızda divar var,

sən mənim səsimi eşitmirsən

eşitmirsən guya.

***

Mən birdən hiss edib duydum

səndən bir şeylər var

ayın solğun üzündə...

gözlədim ki, nəfəsin

nəfəsimə toxunar.

Mən sənin üzündə

qəfil qeyb olan solğun ay gördüm.

Bəlkə sən aysan sevgilim...

Alfredo Culiani: Bazar günü yağışdan sonra

Bu əhvalat bir sakit bazar günü

yağışdan sonra baş verib

asfalt əks edirdi izlərimizi

uzun bir "əlvida” akrobat kimi

meydandan dağlara atdı özünü

və bir onda qeyb oldu

üz-üzə durmuş fənərlər yandı

qara qala divarları ucaldı

bizim gücsüzlüyümüz arasında

Roberto Roversi: Qoca Çelsonun portreti

Qoca Çelsonun üzü

qədim məzarlıqlardan tapılmış qab kimidi.

Deyirlər Çelso namərddi,

deyirlər Çelso xəsis və sərtdi,

amma dünən

arı sancmış balaca oğlum

ağrıdan qışqıran zaman

onun necə kövrəldiyini,

gözlərinin yaşardığını gördüm mən.

Səhər tezdən bülbülləri qışqıraraq qorxudur –

"Oğru var, oğru,

köpək oğlu bağçanı talayırdı?”

Səhər havasında onun harayı

qamçı kimi sərt səs çıxarır.

Gecələr bomboz ay işığında hasardan aşdığını

bağçada kölgə kimi dolaşdığını

görmüşəm, görmüşəm mən

düşünürəm qocanı bağışlamaq lazımdı,

qoca Çelso elə qoca Çelsodu –

o nə dostdu nə düşmən.

Yay axşamlarında Çelso

çəmənlikdə oturub sakitcə göyə baxır.

Çelso ağlamır amma

gözlərindən yaş axır.

Mən bədbəxt adam – deyir –

və qəribə bir kədərlə titrəyir onun səsi.

"Qocalıb əldən düşmüşəm,

qış canavar ayaqları altında

əziləndə öləcəm.

Qışda ölmək istəmirəm tək başıma

soyuqda üşüyən bir quzu kimi”

Çelsonun yaddaşında dəniz haqqında

çoxlu hekayəsi var –

Çelsonun xəyalında uzaq adalara üzür bir gəmi.

İri pirat gözləri kədərli qara.

"Məni sevən bir adam qalmayıb bu dünyada” –

yay günü isinmir Çelsonun qanı –

elə bil ki eşidir yaxınlaşan tufanı.

Cuzeppe Unqaretti: Tənhalıq

Mənim fəryadlarım

şimşək tək çaxır

yaralayır kilsə zənginə bənzər

göy qübbəsini

və uçulub dağılır

dəhşət içində

Mənzərə

Axşam sakitliyində

üzür tənha bir gəmi.

Üzür mavi sularda

mənim xəyalım kimi.

Uzaqlarda evlərin

işıqları görünür.

Və dənizin üstündə

mavi duman sürünür.

Dalğaların şırıltısı

sadiq qalır özünə.

Haradasa qeyb olur

və geri dönür yenə.

Yuxusuz gecə

Həlak olmuş

əsgər yoldaşım

ağzı açıq uzanıb aya baxırdı

sanki ayla danışırdı

o gecə mənimçün

ağırdı, çox ağırdı

o gecə güllə yağışı yağırdı

mən səngərdə

sevgi məktubu yazırdım

heç kim anlamaz necə

yapışmışdım mən həyatdan o gecə

Sakitlik

Mən bir şəhər tanıyıram

hər gün günəşlə dolu

hər kəs bəxtiyar

Bir axşam mən o şəhərdə olmuşam

Ürəyimdə cırcırama cırıltısı

Mən bir ağ gəminin göyərtəsindən gördüm

dumanlı işıqların qoynunda

necə qeyb oldu mənim şəhərim

İşıq – kölgə

Qaranlıq çökdü

bu balkonla qəbiristanlıq arasında

məzar daşları görünməz oldu.

İntihar eləmiş ərəb yoldaşım

mənə baş çəkməyə gəlib.

Gecə səhərə dönür

səhər açılınca qəbirlər qayıdır öz yerinə

tünd yaşlı fonda

qaranlıq parçaları ilişib qalıb

yeni günün açıq yaşlı donunda.

Rahatlıq

Üzüm yetişib artıq sərxoşam umudlardan,

Sıra dağlar aralanır yağışlı buludlardan.

Yayın tozlu aynasında ləkələr,

Yayın tozlu aynasında kölgələr.

Şəffaf işıq süzülür barmaqlar arasından,

Xatirələr və günahlar arasından.

Qaranquşlar uçub gedir bu səhər,

Qaranquşlarla birgə uçub getsin dərd, kədər...

Aldo Palaççeski: Naməlum adam

– Bu axşam onu gördünmü?

– Gördüm.

– Dünən axşamda görmüşdün?

– Hər axşam o burdan keçir.

– O dönüb səni gördümü?

– O ətrafına baxmır.

o qürubun üfüqdə buraxdığı

işıq zolağını seyr edir,

sonra harasa gedir.

– Təkmi?

– Tək.

– Bəs o necə geyinir?

– O qara geyinir həmişə, qara.

– Hara gedir bəs hara?

– Bəs harda yaşayır o?

Hansı uçuq xarabada?

Hansı sarayda?

Noyabr

Gənclər və ixtiyarlar

bir yerdə toplaşıblar

Roma şəhərinin xarabaları arasında.

Kağız xışıltısı var

şəhərin üzərində –

pulatanlar göylərdən

qızıla çəkilmiş yarpaqlar tökür.

gənclər ixtiyarlara

gənclərin ürəyincə olan şeylərdən danışırlar

ixtiyarlar özlərini elə aparırlar ki,

sanki gəncləri heç eşitmirlər.

artkaspi.az

• Mədəniyyət Nazirlərinin 2-ci Yüksək Səviyyəli Görüşü keçirildi
• Spilberqin yeni filmində kimlərin rol alacağı məlum oldu
• Bugünkü yazıçıların çoxu unudulacaq... - Zorən ədəbiyyat tarixində qalmaq mümkündürmü?