“Nə gözəl olurmuş, Allah, yuxudan; Yarımçıq duranda gözəl qadınlar”-GÜNÜN ŞEİRİ

Şeirlər vardır, yazıldığı gündən dillərə, könüllərə düşən... İllər ötüb keçsə də yaddaşın bir küncündə, dilin ucunda qalan...İnsan yaşa dolsa da heç zaman qocalmayan, hər zaman öz estetik təravətini saxlayan, vəsf etdiyi duyğular qədər təmiz, saf və əbədi olan şeirlər... Kulis.az-ın “Günün şeiri” layihəsində bu şeirlər yada salınır. Bu ölməz şeirlərə yeni könüllər, yeni könül evləri, yeni sevgilər tapmaq üçün... Şeirləri çoxaltmaq üçün...

Eldar Baxış: “Gecənin bir aləmi”

Sonra nə oldusa, yadıma gəlmir,

Onu bilirəm ki, qanım qaynadı.

Onu bilirəm ki, ruhum oynadı,

Sonra nə oldusa, yadıma gəlmir.

Tez durub geyindim, çıxdım küçəyə,

Küçə sizə sarı çəkirdi məni.

Ulduz sizə sarı, ay sizə sarı,

Gecə sizə sarı çəkirdi məni.

Gecədən, ulduzdan, aydan da betər,

Ürək sizə sarı çəkirdi məni.

Fələyə nə deyim, tutub qolumdan,

Fələk sizə sarı çəkirdi məni.

Küçənin, gecənin, ulduzun, ayın,

Ürəyin sözündən çıxa bilmədim.

Tanrının sözündən çıxa bilmədim,

Fələyin sözündən çıxa bilmədim.

Alnıma toxundum, gördüm tərləyib;

Dodağıma baxdım, uçuqdu gördüm.

Bütün darvazalar gördüm bağlıdı,

Sizin darvazanız açıqdı gördüm.

Keçdim darvazadan, çıxdım həyətə,

Arzu, istək məni yaxalamışdı.

Ulduz oyaq idi, ay oyaq idi,

Tanrı oyaq idi göyün üzündə…

Qapınızın zəngi yuxulamışdı.

Qapını oyatdım, zəngi oyatdım,

Oyatdım yuxudan zəngin səsini.

Daha düşünmədim, fikirləşmədim

İşin avandını, işin tərsini.

İş belə oldu ki, zəngin harayı,

Yuxudan yarımçıq qaldırdı səni.

Durna qatarında uçub gedirdin,

Durna qatarından saldırdı səni.

Sən oyanan kimi, sən duran kimi,

Əllərin oyanıb qalxdı yuxudan.

Yastığın üstünə sərilib qalan,

Tellərin oyanıb qalxdı yuxudan.

Çiyinlər oyandı -pambıq çiyinlər;

Addımlar oyandı- kövrək addımlar.

Nə gözəl olurmuş, Allah, yuxudan

Yarımçıq duranda gözəl qadınlar.

Həmişəki kimi “eşş” eləmədin,

Bir sözü çevirib beş eləmədin,

Sağını-solunu eşələmədin,

Yüyürdün qapıya, çatdın qapıya.

Uzandı işığa süd barmaqların,

Evin süd işığı alışdı, yandı.

Sonra nə oldusa, yadıma gəlmir,

Sonra vaxt dayandı, zaman dayandı.

Sonra söndü evin süd işıqları,

Elə bil əridi, çürüdü, getdi.

Ulduzun yanına, ayın yanına,

Tanrının yanına yeridi getdi.

O süd işığından nə qaldı bizə?

Ağ yastıq, ağ döşək, ağ yorğanüzü.

Sənin baxışının odu, alovu,

Mənim baxışımın çınqısı, közü.

Od-oda qarışdı, alov-alova,

Köz-közə qarışdı, çınqı-çınqıya.

Əl ələ qarışdı, barmaq barmağa,

Dil dilə qarışdı, yanğı yanğıya.

Sən mənə dedin ki, lap elə belə?

Mən sənə dedim ki, lap elə belə.

Bu mənim telimdi, bu sənin telin.

Axtara bilirsən, tapa bilirsən,

Axtar elə-belə, tap elə-belə.

Gecə çırpınırdı, gecə əsirdi,

Gecə titrəyirdi, nə titrəyirdi,

Sinəmiz gecəni: -bu xoş keçəni

Bir daş ütü kimi ütüləyirdi.

Gecənin sümüyü sürmə olmuşdu,

Dişinə dəyirdi dişi gecənin.

Bütün qitələri bölüşdürmüşdük,

Biri bizim idi, beşi gecənin.

Sonra nə oldusa, yadıma gəlmir,

Onu bilirəm ki, səhər açıldı.

Onu bilirəm ki, əlim səyridi,

Açıq pəncərədə baxdım səmaya

Tanrı bizə baxıb gülümsəyirdi…

• Meyxananı göz bəbəyi kimi qorumaq lazımdır!
• Bizə belə “Dədə Qorqud” lazımdırmı? – Nadir Yalçın
• Yad kişiylə qaçan arvadının ayaqqabısının içinə pul qoyan kişi kim idi?