Mən səndən ölürdüm

Furuğ Fərruxzad

Mən səndən ölürdüm

Amma sən mənim yaşamımdın

Sən mənimlə gedirdin

Sən məndə oxuyurdun

Mən parkları bekar gəzdiyim zaman

Sən mənimlə gedirdin

Sən məndə oxuyurdun

Sən qarağacların arasından, eşq sərçələrini

Pəncərənin səhərinə çağırırdın

Gecə təkrarlandığında

Gecə bitmək bilməyəndə

Sən qarağacların arasından, eşq sərçələrini

Pəncərənin səhərinə çağırırdın

Sən çıraqlarınla gəlirdin küçəmizə

Sən çıraqlarınla gəlirdin

Uşaqlar getdiyi zaman

akasiya salxımları yatınca

Və mən aynada yalnız qalınca

Sən çıraqlarınla gəlirdin...

Sən əllərini bağışlardın

Sən gözlərini bağışlardın

Sən mehribanlığını bağışlardın

Mən acdığım zaman

Sən həyatını bağışlayırdın

Sən işıq kimi səxavətliydin

Sən lalələri dərirdin

Və saçlarımı örtərdin

Saçlarım çılpaqlıqdan titrədikləri zaman

Sən lalələri dərirdin

Sən yanaqlarını yapışdırırdın

Döşlərimin iztirabına

Və mənim

Artıq deməyə bir sözüm qalmadığında

Sən yanaqlarını yapışdırırdın

Döşlərimin iztirabına

Və dinləyirdin

Sızıldayaraq axan qanımı

ağlayaraq ölən eşqimin səsini

Sən dinləyərdin

Amma görmürdün məni

Farscadan tərcümə Türkan Urmulu

• “Ulduz” və “Genç yürekler”: iki dərgi, bir ədəbiyyat
• Xalq yazıçısının yeni kitabı işıq üzü görüb
• “Mədəni irsini qoru” layihəsi “Zərgərpalan” hamam kompleksində