Kulis.az Aqşin Yeniseyin “147 dənə sən” yeni şeirlər kitabından üç seçmə şeiri təqdim edir.
Sevgi ən axırda ölür
Yəqin sən də gedəcəksən
Hamının getdiyi yerə.
Mən öz yerimə sadiqəm,
Necə ki, sadiq olurlar,
Ağaclar bitdiyi yerə.
…uzun ömür, can sağlığı.
Bağışla bu uşaqlığı.
Ayrılmaqçün gəl görüşə
Sevginin itdiyi yerə.
Koram, gözüm əllərimdi
…ümidlərdən tuta-tuta,
Arxanca gəlib çıxmışam
Məni tərk etdiyin yerə -
Hamının getdiyi yerə.
Yüz qırx yeddi dənə sən
Sən heç “Nə üçün qanla başlanır qadın?”
romanını oxumusan?
Hardan oxuyasan, heç bu romanı yazan olub ki?
Dünən gecə dostum Salamla araq içirdik,
sevgidən danışırdıq
“18 yaşına çatmayanlara sevgi qadağandır”
- deyirdik
“Sevgi iki nəfər arasına çəkilmiş bərabərlik
işarəsi deyil,
Bərabərsizlik işarəsidir” – deyirdik
“İki nəfər arasındakı yeganə bərabərlik təklikdir”
- deyirdik
“Bərabərlik işarəsi riyaziyyat elminin fırıldağıdır,
Həyatda bərabər olan iki heç nə yoxdur”
- deyirdik
Rus arağı içirdik.
Sən heç öz evciyində gildən insan düzəldən
balaca tanrı görmüsən?
Bu gün evdə darıxdım, qalxıb yüz qırx yeddi
dənə “sən” saydım
Yüz qırx yeddi dənə sən
Biz bir yerdə olanda heç bu qədər çox deyildin
Nəsə bir az, az idin
Küləkli havada ağzımda xırçıldayan
qum dənəsi qədər az.
Mənim evim yox idi
Mənim dörd küncüm var idi, hər küncdə bir
hörümçəyim var idi
Başımın üstündə bir damım var idi
Bir qapım, iki pəncərəm var idi,
sən gələnə qədər.
Sən gələndə mən tək idim, pivə içirdim
Nəfəsimdə qurudulmuş duzlu balıqlar üzürdü
Yalnız sənin bədənin idi, mənim təkliyimin
maya dəyəri
Yalnız sənin bədənini ödəyib
Satın almaq olardı mənim təkliyimi
Öz mayasına satdım sənə təkliyimi
Sən gələndə mən tək idim, nənəmi düşünürdüm
Sən gələndə nənəmin gözləri bizi
çoxdan unutmuşdu
Nənəmin gözləri tək qalmışdı
Onun iynəsini saplayan biz çocuqlar
Bu qoca arvada gözlərindən girib çıxırdıq
Nənəmin gözləri biz onun içində olanda örtüldü
Biz nənəmin içində ağlaşa-ağlaşa qaldıq
İnsanın parça-parça öldüyünü heç kim
deməmişdi bizə
Bizə deməmişdilər ki,
Döşlərindən başlayır ölməyə
qadın bədəni
Deməmişdilər ki,
Ən axırda qadının ayaqları ölür
Biz gözümüzü açanda nənəmin döşləri
çoxdan ölmüşdü
Sinəsində basdırmışdı ölmüş döşlərini nənəm
Nənəm öləndə adamlar əllərinə tüpürüb, beli
götürdülər və dedilər:
- şükür sənə ilahi, çoxdan idi ki, yaxşı adam
basdırmırdıq.
Sən gələndə tək idim, insanlara
məktub yazıram
Yazırdım ki, ey insanlar,
sizinlə bir dünyada yaşamaq
Evinizin yanında ev tikmək, sizə qonşu olmaq
Heç bilirsiniz necə çətindir?
Sən gələndə sənə demək istəyirdim ki, darıxma
Küləklər səni çox sevdiyindən
Hamıdan çox üşüdəcək
Yağışlar səni hamıdan çox isladacaq
Dəniz səni çox sevdiyindən
Hamıdan tez boğacaq sularında
Balıqlar səni çox sevdiyindən
Hamının cəsədindən tez gəmirəcəklər cəsədini
Torpaqlar bütün sümüklərdən tez çürüdəcəklər
sənin sümüklərini
hər şey, hər şey səni
tələsdirəcək ki,
Mənə tez qovuşasan
Sən gələndə mən canlı deyildim, adam deyildim
Mən sənin gəlib çıxdığın yer idim!
Yeni il tənhalığı
Bakıya qar yağmadı, qarsız düşdü qış bizə.
Şaxta baba və qar qız, gəldilər yanlış bizə.
Dustaqlar buraxıldı… şeş düşdü tale zəri.
Qazamatda açıldı yeni dustaq yerləri.
Pəncərədən boylanıb baxdım,
…baxdım ölkəmə.
Xəyalımda dalbadal güllə çaxdım ölkəmə.
Korladı əhvalımı, millətin girincliyi.
Vətənin bol-bol nefti, işsiz, evsiz gəncliyi.
Sonra da üzüquylu zülüm-zülüm ağladım.
Gedənə rəhmət deyib, gələnə yas saxladım.
Xəyalımda canlandı dostlarımın taleyi.
Xalqın deyingənliyi, hökumətin gileyi.
Alt-üst olmuş ömürlər
…hər yan bomboz tənhalıq.
Bu da bayram süfrəsi; yarım araq, şor balıq.
Bir də yalqız kitablar, düzülüblər yan-yana.
Niyə hər şey düşməndir, hər şey, hər şey insana?
Ot basıb hər cığırı, yox daha ümid yolu.
Qəlbim yalqız və bomboş, külqabımsa dopdolu.
əsəblərim pozulmuş, yuxuda da qan-tərəm.
Getedən daha qoca, gənc Verterdən betərəm.
Qulliver də deyiləm, çıxıb səyahət edim.
Üç-dörd lilipud qalıb. Mən axı hara gedim?
Bəlkə, Bulqakov kimi məktub yazım padşaha.
Görən, bu hərəkətim xoş gedərmi Allaha.
Bəlkə, Tolstoy olum, atım gedim mülkümü.
Bəlkə, quruyum ot tək, bəlkə, solum gül kimi.
Ya da Çörçillsayağı qurşanım siqaretə.
Bir memuar da yazım. Lazım olar millətə.
Ya da ki Homer olum, bəlkə, gözüm tutula.
Bəlkə, gözüm görməyə, bəlkə, canım qurtula.
Hüqo da çox uzaqdı, başı qarışıb nəsrə.
Taksi də baha gedir on doqquzuncu əsrə.
Bu vaxt kim bekar olar, ağlıma kimsə batmır.
Svayq evdə olmaz, Selincerə zəng çatmır.
Qorki də çox qocadır, içkini də tərgidib.
Hadi də itkin düşüb, yer üzünü tərk edib.
Məmmədquluzadə də, deyirlər, can üstədir.
Fiscerald ayıq olmaz, Kafka da ki, xəstədir.
Bəlkə, Dostoyevski? O da yəqin kart sıxır.
Pamukla dalaşmışıq, məni Rollan Bart sıxır.
Balzakla da alınmaz, özündən çox razıdır,
onunku ya romandı, ya fransız qızıdır.
Bəlkə, Somerset Moem? Görən, indi hardadır?
Heminquey yüz faiz bahalı bir bardadır.
Puşkin də yaralıdır, yatır xəstəxanada.
Bədbəxt, bir arvad üçün özünü verdi bada.
Nazim Hikmət türmədə, Turgenev də Parisdə.
Tolstoyla dalaşıb ucuz bir ləçər üstə.
Bəlkə, bir viski alım, qonaq gedim Markesə.
O da bir şey bişirtsin arvadı Mersedesə.
Dünya necə qapanıb, buz bağlayıb qütblər.
Pelevin Tibetdədir, Limonovu tutublar.
Belə gündə Yesenin! Yeyən, içən arvadbaz.
O da özünü asdı bizim vaxtla keçən yaz.
Bəlkə, filosoflardan hansısa bekar olar.
Onlar da çox danışır: “Allah yoxdur, Allah var...”
Onlardan abırlıdır, çox yazsa da Şekspir.
Onun da başın pozub, Dezdemona, Kral Lir.
Bir az yaşlı olmasa, Hamsun hamıdan dincdir.
Kuper meşədən çıxmır, Çinkaçukla girincdir.
Adamın Ekoya da gəlmir fikri, gümanı.
Görməyə də gözüm yox, ata-oğul Dümanı.
Zəhləm gedir Sinklerdən, fırıldağın biridir.
Çoxdan ölüb zırrama, elə bilir diridir.
Harda qalım ilahi, hara gedim ilahi?
Özünü qoy yerimə, mən nə edim ilahi?
Bəndələrin yerdədir, sən göydə nə gəzirsən?
Gəl, bir insan ömrünü, yaşa görüm, dözürsən?!
Alt-üst olmuş ömürlər,
...hər yan bomboz tənhalıq.
Bu da bayram süfrəsi; yarım araq, şor balıq.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
