Kulis.az Babək Məmmədlinin "Payız melanxoliyası" hekayəsi haqqında yazıçıların fikirlərini təqdim edir.

Şərif Ağayar:

"İncə naxışlarla yazılmış hekayədir. İnsan münasibətlərinin rəngarəng aləmlərinə işıq tutur. Dialoqlar özündən qat-qat dərin mətləbləri açır. Təsvirlər sərrast və ustacadır. Yazıçı manerası tam yeni olmasa da, mətn təravətlə oxunur. Mövzu isə çox gözəl və orijinaldır. Bizdə taksi sürücüsünün modern macəraları həm silsilə hekayələr kimi, həm də serial kimi yazılmalıdır və yazılacaq. Babək bunu bacarır. Görünür, dərin və həssas müşahidələri var. İstərdim, Kamandarın başına gələnləri davamlı yazsın. Azı on hekayə. Hamısı bir kitabda roman yükü daşıyacaq və yaddaqalan silsilə olacaq. Başa düşürəm, bu cür hekayə yazmaq asan deyil, lakin zamanla yazıla bilər. Müxtəlif xarakterləri oxşar situasiyalara salmaq olar. İnsanların hamısı melanxolik deyil. Hətta bütün melanxolik insanlar eyni cür deyil. Uğurlar arzu edirəm".

Rasim Qaraca:

"Hekayədə hadisə yoxdur, taksi sürücüsü ilə müştəri arasında çox da maraqlı olmayan söhbətdir - qısaca belə demək olar. Müəllifin dil imkanları, ifadə qabiliyyəti yaxşıdır, ancaq bu qabiliyyət demək olar ki, boşuna xərclənir. Az qala, hər abzası oxuduqca demək istəyirsən: "Hə, nə olsun?" Ona qalarsa, hər gün taksiyə oturub yol boyu olan söhbətlərdən axşama bir hekayə quraşdırmaq olar.

"Hekayənin" bəzi hisələrini qayçılamaq olar, məsələn, başlanğıcda ilk müştəriyə aid hissə və ya Vısotski haqqında lətifələr yamaq təsiri bağışlayır.
Sürücü ilə müştərinin özlərini intellektual göstərmə yarışında müəllifin də oxucu qarşısında bundan pay umduğu açıq-aşkar hiss olunur.
Nədənsə bu oxumuş insanların oxumuşluğu leksikonlarındakı kələ-kötürlüyü ört-basdır etməyə yetmir, biri-birilərinə qarşı və ərin arvadına qarşı qaba rəftarı oxucuda sual yaradır.

Müəllifin başqa əsərlərini oxumamışam, amma bu əsəri sanki yazmaq xatirinə yazılıb, hətta mənə elə gəldi ki, hekayəni təzədən oxumayıb. Ən azı, orta səviyyəli bir redaktora oxudub öz səhvlərini görə bilərdi".

Samirə Əşrəf:

"Mətnin ümumi atmosferi xoşuma gəldi, bir taksi sürücüsünün yaşantısını çatdırmağı bacarıb. Çox güman ki, müəllifi bu sahədə böyük təcrübəsi olub. Ona görə də incə detalları işləməyi bacarıb. Mətnin dili, axıcılığı, metaforalar yaxşıdır. Amma hekayənin məğzi mənə çatmadı. Dramaturgiya yox idi ki, bilək, nə demək istəyir, hansı çıxılmazlıq var, hansı situasiyanı təqdim etmək istəyir, sürücü ilə sərnişinin söhbəti idimi, yaxud bir ailənin vəziyyətindən söhbət gedirdi. Hadisə yox idi. Demirəm, hökmən hadisə olmalıdır, amma maraqlı detallar işlənməlidir ki, hekayə oxuyandan sonra təsir gücünü saxlasın. Mənə bir oxucu kimi təsir gücü ondan ibarət oldu ki, müəyyən bir atmosferi hiss elədim. Misal üçün, öz oğlundan sitat gətirir ki, oğlu daha böyüyüb, əvvəllər tez-tez zəng edirdi. Düşünürəm ki, elə hekayədə ailəsi üzərindən dramaturgiya qura bilərdi, ailəsi ilə bağlı problemi canlandıra bilərdi. Hə, onda oğlundan etdiyi gileyin əsası olardı".

İlham Əziz:

"Babək ovqat hekayəsi yazıb. Məncə, öhdəsindən də gəlib. İdeya var, mətn oxunaqlıdı, yormur. Babək təpədən dırnağa yazıçıdı. Belə mətnləri yazmaq, alındırmaq sənətkarlıq tələb edir. Kuliminasiya belə mətnlərdə gizlənir. Hekayənin inkişafı və sınma yerini ayırd etməkçün hazırlıqlı olmalısan. Ümumiyyətlə, Babəkin hekayələri fərqli atmosferi ilə seçilir. Bir də, ilin-günün bu vaxtı kim hekayə yazırsa, sağ olsun! Xırda-para məsələlər də asta-asta öz həllini tapacaq".

• Russel Brand haqqında ittiham
• Ruhların səssiz addımladığı şəhər — Xocalı
• 39-cu Beynəlxalq Ankara Musiqi Festivalı başlayır