Bu gün Bakıda zəfər münasibətilə hərbi parad keçirilir.
Ömrümüzü sürətlə gözdən keçirsək görərik ki, bu parad, bu şölən indiyə kimi qeyd etdiyimiz ən əhəmiyyətli, ən böyük bayramdır.
Yadıma düşür, 2001-ci ildə “Türkiyə şahinləri” (qırıcı təyyarələri) Bakının səmasında uçmağa gələcəkdilər. Məhəllə uşaqları ilə stadionda futbol oynayırdıq. Qırıcıların gəlməsinə az qalmış futbolu saxladıq. Məhəlləmizin ən hündür yerlərinə, evlərin eyvanlarına, damlarına çıxıb gözləməyə başladıq.
Təxminən on-on beş dəqiqə idi gözləyirdik, amma səmada tək-tük görünən göyərçinlərdən başqa heç nə yox idi. Aramızda ümidsizliyə qapılanlar var idi ki, deyəsən gəlməyəcəklər.
Elə mən də tam ümidimi üzürdüm ki, birdən dostumun sevincli qışqırığını eşitdim:
- Gəlirləəəəər! Gəlirləəəər! Allah haqqı gəlirləəər!
Səmanın lap uzaq üfüqündə qara nöqtələr görünürdü. Get-gedə böyüyən nöqtələrin səsi özünü kiçik Badamdar dağına çırpıb bütün şəhərə yayılırdı.
Bütün uşaqlar sevinclə qışqırışırdıq.
- Gəldiləəəəəər! Tür-ki-yəəə! Tür-ki-yəəəə!
Böyüklər bizim kimi qışqıraraq sevinməsələr də, onların da üzündən sevinc, xoşbəxtlik aşkar hiss olunurdu. Hətta, mənə elə gəlirdi ki, onlar bizim daha ucadan bağırmağımızı, daha bərkdən sevinməyimizi istəyirdilər.
Qırıcılar bizim başımızın üstündən uçanda elə bilirdik, onu idarə edən pilotu da görəcəyik, bizə əl sallayacaq, göz qırpacaq. Hətta aramızda pilotu gördüyünü deyənlər də olurdu.
Qırıcılar məhəlləmizin üstündən keçib kiçik Badamdar dağının arxasında gözdən itirdi. Biz də onları daha yüksək səslə geri çağırmağa başlayırdıq. Özlərindən əvvəl səsləri gəlirdi və biz bilirdik ki, indi yenə dağların arxasından çıxacaqlar.
Onlar səmada rəqs edərək, Azərbaycan bayrağının rənglərini havaya cızanda daha da coşurduq:
- A-zər-bay-can! A-zər-bay-can!
Biz uşaq ağlımızla dərk edirdik ki, bizə dayaq olan, dəstək olan qardaşımız var.
Hətta istəyirdik ki, bu qırıcılar birbaşa Qarabağa uçub düşmənlərimizi bombalasınlar.
Qarabağı azad etsinlər.
Bugünkü parad üçün gedən məşqlərdə Türkiyə mehmetçiyini görəndə də belə sevindim.
Ən sevindiricisi isə odur ki, indi uşaqlar öz əsgərlərimizə baxıb fəxr edir. Öz oğullarımıza, öz qardaşlarımıza, atalarımıza, öz qırıcılarımıza, öz tanklarımıza baxıb sevinirlər.
İndiki uşaqlar daha xoşbəxtdirlər, çünki onların ordusu gördükləri ilk müharibədə qalib gəldi.
Onlar qalib ölkənin uşaqlarıdır!
Onların əsgəri müzəffər əsgərdir, onların ordusu müzəffər ordudur.
Gəlin, bir yerdə bağıraq, bir yerdə sevinək, uşaqlar!
