Kulis.az Antonio Maçadonun Federiko Qarsiya Lorkanın ölümünə ithaf olunan şeirlərini təqdim edir.

I

Cinayət

Uzun bir küçəylə gedib

silahlı adamların əhatəsində,

dan sökülürdü yavaş-yavaş,

soyuq idi çöllərdə,

ulduzlar buz bağlamışdı.

Azacıq ağarmışdı göyüzü

və Federikonu öldürdülər.

Cəlladlar qorxaq

və etinasız idi.

"Tanrı köməyin olmasın!" -

dedilər və nəzərlərini yayındırdılar.

Cansız bədəni yerə sərildi Federikonun...

Qan alnından şoruldadı, bədəni soyudu.

Cinayət Qranadada törədildi...

onun Qranadasında!

Xəbərin var bundan, Qranada?

II

Şair və ölüm

Uzun bir küçəylə gedib ölümlə yan-yana.

Soyuq idi, amma qorxmurdu soyuqdan.

Deyib: "Gün çıxır və gün işığıyla

oynayır qüllələr,

dəmirçixanada isə çəkic səsləri".

Ölüm ona qulaq asıb sevgili kimi.

O isə deyib ölümə: "Sənin əllərin

ritm tuturdu mənim romanseroma,

sənin orağın cingildəyirdi faciələrimdə.

Əbədi şöhrətləndirəcəyəm

kor gözlərinin baxışını,

cansız bədəninin yüngüllüyünü,

isti dodaqlarıma toxunan soyuq dodaqlarını...

Ey ölüm! Ey nəğmələrimin qaraçısı!

Külək dalğalandırır saçlarını.

Səninləyəm Qranadamın səması altında.

Bizim Qranadamızın. Mənim Qranadamın!"

III

Uzun bir küçəylə gedib...

Ey dirilər, yuxulardan və daşdan

heykəl qoyun ona

Alqambranın fəvvarələri arasında.

Və sular bu sözləri yazsın

qurumayan göz yaşlarıyla:

"Cinayət Qranadada törədildi...

onun Qranadasında!"

Tərcümə: Həmid Piriyev

• “Doğma torpaqın”ın premyerası anşlaqla keçdi
• Hacı İsmayılov: "Dedi, çıxart ikinci rejissora 10 manat ver" - Müsahibə
• Etibar Əliyev: "Tərbiyəm imkan vermir ki, sizə ayıb olsun deyim"