Kulis.az şairə Rəbiqənin yeni şeirlərini təqdim edir.
Vətən
Könlümə nə səpdin,
tikan bitdi.
Məni vətən bilib
özgələrə getdin.
Soruşmuram, qürbət kimdi,
necədi... nəçidi..
Ölməyə qayıtma, gecikdin,
qanqal basıb
içimdəki qəbir yerini..
Heç nə
Əvvəl məktublar qısalar
sonra zənglər.
Təsəlli görüşlərdə
dodaqlardan qalxar öpüşlər... yanaqlara...
Daha çox ürəyini sıxar
barmaqları ayrılanda SEVGİLİnin...
Əvvəl məktublar azalar,
sonra zənglər.
Görüşləri düşər gözündən... ayağının altına...
Büdrədiyini görməz,
yanaqlarından alnına qalxar
SEVGİSİZİN əli...
Əvvəl yalanlar ağrıdar
sonra şübhələr...
Sonra heç birinin olmaması...
Sonra heç nə...
Heç nə olmamış kimi...
Sevgili
Ümidimdən asılıb
qollarına düşürəm
hər dəfə.
Getmək istəyəndə
ayaqların kəsir yolumu.
Olmur!
Sağlığımda günahkarsan,
Sevgili...
Zənglərindən tutub
Ev dustağı eləyiblər
Səni könlümə...
Hara gedirsən get.
Yolum ürəyindən keçir.
Zərərçəkmiş sevgilinin dilindən
Nağıl danışmıram, səmimiyəm,
başımıza gül səpirdi işıqlar
əlimdən tutub mənimlə qaçdığı gün...
elektrik dirəyindən asılan lalələri deyirəm…
inanın, yalan ifadə deyil,
dastanlardan çıxmışdı Koroğlu,
gülümsəmişdi: “tələs, oğlum
bir azdan qapıları bağlanacaq
yeraltı qəsrimin” demişdi.
qatara minmişdik,
qoluma girmişdi...
adını bilmədiyim adamlar şahiddi -
təkcə əllərimi yox,
saçlarımın qoxusunu da
burnuna almışdı,
nəfəsini vermişdi qulaqlarıma,
yəqin nəsə pıçıldamışdı
xatırlamıram…
könlümü götürmüşdü ilk görüşdə
əvvəl kinoya çağırmışdı…
getməmişdim,…
yəni bir az məsumam…
boynuma alıram,
sonradan…
nə isə...
kafedəki o yaşlı nənə şahiddi -
ağlamışdım
çox yox, ayda cəmi on-on beş gün…
hər dəfə alnımdan öpmüşdü,
vəd vermişdi…
nə dediyini xatırlamıram…
yox, heç soruşmayın,
yaşadığı ünvanı,
əvvəl yaşadığı ünvanı yəni.
axtarmayın, indi yaşamır
öldürəndən sonra məni…
şahidim... şahidim yoxdur...
