Maniken
1.
Əlləri havada, ayaqları azca aralı manikenin
pauzadakı təbəssümü
taleyimizin fotosu,
alın yazımızın pantomimidir sanki.
Təsdiqdə olmaq,
ömrün vitrinində ayaq üstə dayanmaq,
gülümsəməyi geyinmək dodaqlara,
gözlərə razılaşmağı taxmaq.
Başqasının olacaq paltarı qırışdırmamaq,
tərpənməmək, getməmək,
sürgün olmaq
şüşələrin arxasına.
Bu ömür tanış gəlirmi sizə ?
2.
Küçədə, vitrinin önündə dayanan,
manikenin əynindəki köynəyə fikirli-fikirli baxan
yanıuşaqlı qadın
portmanatını qurdalayır,
beynində dünəni bugünə vurur,
sabaha bölür.
Cavab yenə eyni olur : sağlıq olsun, gələn səfər.
Manikensə gülümsəyir
qadına da, uşağa da
yaxına da, uzağa da...
O qadın yenə gələcək
o vitrinin qabağına,
pullarını saya-saya
təpinəcək uşağına.
Qadın qocalmış olacaq
uşaq bir az böyümüş.
Amma eyni cür olacaq
manikenin dodağına
zorla yapışdırılan gülüş.
Şübhənin şərəfinə və paranoyaya giriş
Məncə, xarici düşmənlərin əli var
avtobuslardakı basabaslarda.
Marşrut şoferlərinin üzündəki
gizli şifrələri çözmək lazımdı, çözsək
bilərik onlar hardan maliyyələşir.
Bircə məqsədləri var, bilirəm
basabas yaratmaq,
insanları bir-birinə yaxınlaşdırmaq
süni yollarla.
Əslində, çoxunuz bilmirsiniz çox şeyi - bixəbərsiniz.
Yalnız cibgirlər bilir nə qədər qazandığımızı
bu da başqa bir siyasətdi,
Amerikanın acığına Rusiyanın işidi.
Doğru sözümdü, bilmirsiz
rəqəmlər təğyiri-libas olublar
həqiqi üzü başqadı onların.
Mən düsturunu tapmışam həqiqətin :
bir dost götürün üstünə bir qız gəlin
cavab cüt eləsə, toy eləsə, ev eləsə,
demək sizin dostunuz sizin dostunuz deyil
demək bu işdə KQB-nin əli var.
Şair, ilham pərinə de ki,
çox gözə batmasın,
yoxsa biləcəklər ki, Allaha işləyirsən...
Tənqidçinin nitqi
Qədəhinə süzdüyümü -
İçsən, yaxşı yazırsan.
Mən hardayam o tərəfə -
Keçsən, yaxşı yazırsan.
Milli dənizlərə burax gəmini...
Yoxsa tapammazsan işin çəmini,
Bil ki, söz zəmidi,
sən bu zəmini -
Biçsən, yaxşı yazırsan.
Mənim sözləri yadda saxlayıb,
Bəzən gülümsəyib, bəzən ağlayıb,
Bu vətən yolunda hər gün mıxlayıb,
gənc yaşında dünyadan,
köçsən, yaxşı yazırsan.
( ölüm söhbətini eşidən kimi şair əsəbləşib etiraz edir və tənqidçi fikrini redaktə edib, şeirin möhürbəndini deyir )
Döşəyin park olsun, yorğanın səki,
Amma milliliyi unutma təki...
Yazammırsan demədim ki,
Gicsən ? Yaxşı yazırsan.
