Əyildim ayağına başım buluda dəydi...
Analar çox yüksəkdə olur.
Kiminin əli çatır, kimininsə yox.
Bəzən səxavətlilər ana nəvazişinə ehtiyacı olanlarla paylaşır.
Necəki dünən iki həmkarım, iki İlqar sağollaşıb ayrılanda paylaşdılar.
Bu gün biri restorana, o biri isə qəbiristanlığa gedəcəkdi, necəki getdilər.
İşin çətini isə mənə qalmışdı.
İstədim İlqar Əlfioğluna deyim ki, təbriklərimi ananıza çatdırın, İlqar Rəsuldan utandım, istədim ikinciyə “Allah rəhmət eləsin” deyim, Əlfioğlunun kökləndiyi əhvalına təsir etmək istəmədim.
Amma onlar deyəsən mənsiz anlaşmışdı, təbriki və rəhməti hədiyyə kimi bir-birindən məmnuniyyətlə qəbul elədilər.
Bir-birinin sevincinə sevinən, kədərinə şərik çıxan, dostlarım – “Allah rəhmət eləsin”, “Allah ömrünü uzun eləsin”.
Payınızı özünüz götürün...
