Malik Atilay

Taleyinə uduzmuş qadınlar

Uşaq evi

Gözlərində qorxu böyüdən uşaqların

Qulaqlarından

Qadağalar sırğatək asılıb

Tərli pəncərədə "ana" yazılıb...

Fahişələr

Sıraya düzülmüş

Yolların kənarında

Dan yeri sökülür

Günəş yaşlı müəllim kimi

Asta-asta qalxır göyün pilləkənlərini

Taleyinə uduzmuş qadınlar evlərinə dönür

Yarıyuxulu körpələrin gözləri

Güllə kimi açılır onların üstünə

İlk eşitdikləri söz ana...

Qocalar evi

Əzilmiş vərəqə bənzəyən üzlərdəki

Umudsuz, çarəsiz təbəssüm

Altını bulayan qadın buğlanan gözləriylə görür ölümü

Və yuxusunda hər səhər eşitdiyi

"ana" sözünə qarışır

Söyüşləri sanitarın...

Darıxan şeirlər

Sən olmasan çox şey dəyişməz ki,

Yenə döyüşərəm özümlə,

Yenə uduzaram

Səni ürəyimdə tapa bilməyib

Sənə şeir yazaram.

Sən olmasan

Tanıdığım qızlardan biri azalar uzağı

Əllərinin istisi uçub getmiş əlimi

Qoyaram sancan ürəyimin üstünə

Sənə şeir yazaram.

Sən olmasan

Sənli xatirələri sapa keçirib

Boyunbağı kimi asaram keçmişimin boynundan...

Hərdən

Bir az çiynim,

Bir az şeirlərim darıxar sənin üçün

Yarpaqlara sığınan küləklər,

Səsini xatırladar

Sənə şeir yazaram.

Xəyyamdan rübai

Füzulidən qəzəl

Gecənin bir yarısı elə bir qadın görməzsən ki

Ağrı - acısını salıb yanına

Ucuz şərab alıb sahilə ensin

Siqaret yandırıb

Ləpədöyənə şillə kimi dəyən

Kanalizasiya qoxulu dalğaları söysün.

Gecənin bir yarısı elə bir qadın görməzsən ki,

Kimsəsiz evin işıqsız pəncərəsi kimi,

Qaranlıq küçədə gəzib

Xəyyamdan rübai

Füzulidən qəzəl oxusun

Eşqə, və şəraba dair...

Qışqırsın boşa çıxan arzularının arxasınca...

Görməzsən

Eşitməzsən...

Çünki bu yerlərdə

Fahişə deyirlər

Dərdini gecə və şərabla bölüşən qadına.

***

Dolaş bir azca, günəşi izlə

Rahat olarsa gecələ parkda

Quşlara daş at yada ki, dən ver,

Gül ver qarşıdan gələn qadına

Sənin sevgindən kimə nə axı?

Üzündə gülüş yaradacaqsa

Qorxularının get üzərinə

Sulara danış bütün dərdini.

***

Kölgəm kimi düşər arxamca

Ya da,

Südəmər körpənin ana yaxasından yapışdığıtək,

Yapışar yaxamdan yaşananlar.

Sanki səni bir neçə dəfə öldürüb

Atmışam şəhərin hər künc-bucağına,

Qatil kimi qaçıram

Unuda bilmədiyim hər şeydən

Bir az da özümdən

• Əkbər Nəcəf: "Tarix Adəmdən başlamır..." - Müsahibə
• Sərxoş gəlmişəm qapına - Şaiq Vəli
• Xalq yazıçısı Anar Prezidentə açıq məktub ünvanladı