Kulis.az Qismətin tərcümsində dünya poeziyasından seçmələri təqdim edir.

Cefri Çoser. (1343-1400)

Pul kisəsinə giley

Ey əziz pul kisəsi, gileyim tək sənədir,

Sənsən axı sevgilim, başqasına baxmaram!

Nə gizlədim, kefsizəm, yüngüllüyün nədəndir?

Ağırlaşsan o saat duaya bel bağlaram,

Baxmaram ki, ağırsan, tez səni qucaqlaram;

Sığınıram tək sənə, gözlərimi qoyma yaş,

Qatilim olma mənim, yalvarıram ağırlaş.

Mənə bir az kömək ol, dolu görünsün için,

Gözəl səslər eşitsin yenidən qulaqlarım,

Günəş kimi parlasın iki gözümdə çin-çin,

Çoxdandır görmədiyim qızıl-qızıl dostlarım;

Qəlbimin sükanı ol, ay dövlətim, ay varım,

Ay rahatlığın şahı, ay doğma, yaxşı qardaş,

Qatilim olma mənim, yalvarıram ağırlaş.

Sənin kimi kisəni heç yerdə görməmişəm,

Kisələr işıq saçar, köməklik eləyərdi.

Məni xilas etmədin, borca-xərcə düşmüşəm,

Havadarım olmadın, indi halım betərdi,

Pulum yaman azalıb, keşiş saçı qədərdi.

Yetər, ağzın açılsın, comərd ol yavaş-yavaş.

Qatilim olma mənim, yalvarıram ağırlaş.

Vilyam Batler Yeyts. (1865-1939)

İnsanın dörd çağı

Əvvəlcə bədəniylə cəngi-cidala girdi,

Amma bədən qazandı, dik gəzir indi.

Sonradan ürəyiylə bir savaşa girişdi;

Məsumluq və rahatlıq tez aradan sivişdi.

Sonra ağlıyla möhkəm döyüşə çıxdı;

Məğrur ürəyini bir kənara buraxdı.

İndi isə Allaha qarşı döyüşəcək;

Gecə düşən kimi, Allah qalib gələcək.

Ejen Montale. (1896-1981)

Dəyərlərin düşüşü

Dəyərlərin düşməyi barəsində

bir elmi iş oxuyuram

düşən şəxs yüksəkdəymiş əvvəllər

müdafiə olunmalı bu imiş sən demə

Görəsən kim ağlını itirib bu qədər?

Nə yuxarıda, nə də aşağıdadır həyat

ortada heç deyil

o nə yuxarını, aşağını, dolunu, boşu tanıyır,

nə də sonranı,

indi haqqında heç nə bilmir

Cır kağızları, at lağıma,

ey özünü bilməz adam

bəlkə yalnız bu zaman

deyə bildin bir az yaşamışam.

Salvatore Qvazimodo. (1901-1968)

Əsrimin insanı

Hələ də əlində daş, xəyalında sapand var

əsrimin insanının. Təyyarədəydin,

qanadlarında ölüm və şər daşıyan,

gördüm səni, atəş arabasında, dar ağaclarında,

işgəncə çarxlarında, gördüm: sən idin,

soyqırıma inanan elminlə, səhvsiz,

sevgisiz, İsasız. Öldürdün yenə

həmişə babalarının öldürdüyü kimi

insanı ilk görən heyvanları.

Və bu “Dağa gedək” dediyi günkü

qoxudur qardaşın qardaşa, qan qoxusu.

Və sənə qədər gəlib çatan

o soyuq, inadkar əks-səda.

Unudun, ey oğullar, torpaqdan yüksələn

qan buludlarını, unudun babalarınızı:

kül altda qalıb onların məzarları,

rüzgar ürəklərini qara quşlar aparıb.

/sim-sim.az/

• Balıqçılar - Nadir Yalçının hekayəsi
• "Tənbəllik" müzakirə mövzusuna necə çevrildi? - Qismət
• Mafiyanın öldürdüyü uşaqlar və yandırılmış ağaclar - Sarayevodan reportaj