Adam yazıq olanda sığındığı divar da onu ovundura bilir. Heç başını divara söykəyib ağlamadınmı? Xatırla ...

Zəif düşüb ağlayanda alnını dayamaq üçün ən asan tapılan çiyin divardı. Sənə ən yaxındakı divar. Fərq etməz, kimin divarı. Yetərki əlin çatsın, alnına sıxasan... Sıxırsan və ürəyindəki daşı alnındakı daş yüngülləşdirir...

Dünyanın hər yerində divar var. Ev divarı, həbsxana divarı, dövlət divarı.

Əslində bunların hamısı irili-xırdalı teatr divarlarıdı...

Dünyanın hər yerində alnını söykəməyə divar var...

İstədiyin vaxt, istədiyin yerdə alnını daşa dayaya bilərsən demək. Kimsə desə ki, bəs qumlu səhralar? Orda ki, divar yoxdu? Deyəcəm, səhra iki yaşayış məntəqəsi arasında ən böyük divardı əslində...

Alnını dərddən divara dayayıb gözlərini yumursan. Yumursan və düşünürsən ki, indicə sərinlik gətirən əslində dərdinin baş daşıdır...

Məzar başına getməyə imkanın olmadısa, eyb etməz. Bir sakit divar tap (evdə və ya çöldə, fərqi yox) alnını daya, gözlərini yum. Və düşün ki, bu sənin hansısa bir itkinin baş daşıdır... Məsələn, Ananı itirmisənsə, Onun baş daşıdır alnındakı (məncə, baş daşları bu dünya ilə o dünya arasında ən canlı divardı)....

Sonra istədiyini pıçılda... Sonra sus. Sonra çevril, gözünü aç və get...

Amma dərdindən imtina etməyi heç ağlına da gətirmə. Əksinə, hara getsən onu özünlə götür.

İnsanı insan olaraq saxlayan onun dərdidir, biləsən. Özü də uzun sürən dərdi. Təxminən sağalmayan dərdi...

Bəzən dərd də qadın sinəsi kimidir. Sığınırsan, ovudub uyudur səni...

Ayılanda görürsən yağış yağır. Oturub baxırsan, baxırsan və gözlərini silib növbəti dərd, daş, yağış anına qədər bir az mutlu olursan...

Sonra yenə divar...

Olsun. Onsuz da həyat daş divarlardan ibarətdir. Hətta o divarlar ağacdan olsa belə...

Amma əslində bizə ən yaxın teatr divarı alnımızdı. Üstünə çıxıb, üzərindəki yazını oxuya bilməsək belə..

• Esra Erol ölümlə təhdid edilir
• "Taxt oyunları"nın aktyoru on ildən sonra yenidən ekranda
• Qarabağ azad olunanda sevincdən ağladıq - Təbrizli şair Əli Çağla