Əli Kərimin “Epiqramlar” şeirinin 4-cü hissəsində oxuyuruq:
Oğlan-
Bütün dünyanı dağıdaram mən,
Bircə sözün üçün, ey könlüm yazı.
Qız:
-Bəs harda yaşarıq, ey könlüm qışı,
Demək, səndə də var atom bombası?
Bu da Barış Mançonun “Alla beni, pulla beni” mahnısı
Mahnıya qulaq asmaq imkanı olmayanlar aşağıdakı iki bəndi oxuya bilərlər:
Saçlarına yıldızlardan taç yapayım yar
Bir nefeste güneşleri söndüreyim yar
Çıra gibi uğrunda ben yanayım yar
Canım iste, canım bile sana kurban yar
Yıldızlar yerinde güzel, bırak dursun yar
Saçlarımı ellerinle okşa yeter yar
Gönlüm senden bir şey ister, nasıl desem yar
Alla beni, pulla beni, al koynuna yar.
Ya da Pamukun son romanının ilk cümləsi: ”Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum”.
Bu da Əli Kərimin şeiri:
Nə xoşbəxt imişəm bir zaman Allah
Xəbərim olmayıb bu səadətdən.
Yazıya kiçik də olsa sonluq verməliyik, elə deyilmi?
Sonluğu da Əli Kərimdən verək:
Baxsan bu dünyanın ha tərəfinə,
Bir yerdə qəbrim var, on yerdə sağam.
Göy uçsa, yer qopsa ölmərəm yenə,
Hələ neçə dəfə doğulacağam.
