Kulis Qan Turalının dənizdə həlak olan neftçilərə həsr etdiyi şeiri təqdim edir
Ataları Dənizdi
anaları Günəş
neftçiydilər
Hər sabah
analarıyla oyanar
atalarının köksündən neft çıxarırdılar
Təkcə nefti yox
balıqları
yosunları
küləkləri də
qoxusundan tanıyardılar
burunlarına torpaq iyi dəyəndə
gözləri yaşarardı
O gün
ürəyinin başından qopan alovu
susdura bilmədi Dəniz
Cəhənnəmin ortasındaydılar
Dəniz gurlayırdı
alov püskürürdü
Günəş ana uzaqda -
yuxusu dərin ana
Azmış uşaq kimiydilər
çarəsiz, yazıq
bir az da ümidli
“Ana, bizi niyə tərk etdin?” - deyirdilər
sərxoş kimi yırğalanan Dəniz atanın qucağında
Səhər-səhər
doğan Günəş ana belə
oyada bilmədi
Dəniz atanın qucağında
beşik kimi yırğalanan körpələri
