Alçaqlar, düşün yola!

Poeziya

Ana səhifə
Poeziya

Alçaqlar, düşün yola! - Artur Rembo

4 iyul 2024

17:20

Kulis.az Artur Rembonun "Paris orgiyası, yaxud, Paris təzədən məskunlaşır" şeirini təqdim edir.

Alçaqlar, düşün yola! Vağzallardan adlayın,
Günəş şüalarıyla yuyulub indi bulvar.
Bir vaxt varvarlar keçib, indi siz axın, keçin,
Önünüzdə sərilmiş bir müqəddəs şəhər var!
İrəli! Yanğın sönüb, tufansa qalxmayacaq,
Bu – sahil işıqları, bu isə – küçələrdi.
Bu isə bu yaxında ulduzlar halay vuran
Bombalar xor oxuyan göylərin lacivərdi.
Siz ölü sarayları basdırın meşəlikdə
Qorxu-hürkü yerinə baxışınız nur çilər.
Burcudub keçir indi kürənlərin sürüsü,
Siz də oxşayın daha təlxəklərə bir qədər!
Siz ey kürsək vaxtının çılğın qancıq sürüsü!
Cırın o sarğıları! Evlər sizinkidir, bax!
Pozğunluq gecəsidi. Onun ekstazından,
küçələr də sıxılır. Tıxın! Yetişibdi vaxt!
İçin! İşıqlar axıb dəbdəbələr içində
qaynayıb qarışanda nuş edin hər şeyi siz.
Yoxsa ki, dan yerinə baxa-baxa eləcə
Masaların üstünə sinib-çökəcəksiniz?
Bir sağlıq sallaq dallı kraliça eşqinə!
Od saçan gecələrdə siz yaxşı qulaq verin;
Hıçqırıq sinəsini gör necə cırmaqlayır,
Görün o əyyaşları, o sarsaq nökərləri!
Siz ey murdar qəlblilər! Bətni çirkin olanlar!
İyrənc istəyinizi keçiriniz həyata!
Bu qəzəb bayramının eşqinə sağlıq deyin,
Xəcalətli qaliblər, siz olun şərab dadan!
Bənzərsiz üfunətlə yaxşıca nəfəs alın,
Acı dillərinizi yaxşı basın zəhərə!
“Dəlilik eləyin siz, alçaqlar!” deyir indi,
Qulaq asın əlləri qoynundakı şairə!
Qadının bətnindədi sizin əliniz axı,
Onun qıcolmasından qorxu yağır hələ də!
O halsız çabalayır, gücsüzdü, neyləsin ki,
Axı siz özünüz də boğulursuz belədə.
Ey təlxəklər, dəlilər, siflislər, hökümlülər!
Bax bu qıza – Parisə, bu azğın sürüylə siz,
biz isə ruhumuzla, neyləyə billik axı?
Çirkab kimi atacaq kənara, görərsiniz.
Rəzilə çevrilərək yıxılıb ulayanda,
Qorxub pulqabınızı geriyə istəmək var.
Savaş adlı dilxoşluq yaxalayacaq onda,
Başınızın üstündə düyüləcək yumruqlar!”
Ey Paris! O zaman ki, ayaqların şəst ilən
rəqs edib çılğın-çılğn oynayacaq durmadan;
Bıçaq yaralarından doğram-doğram olaraq,
İşıqlı bəbəklərin geniş açılsa müdam,
Və parlasa onlarda mərhəmət alovları,
Sən ey yarıölülər, əzabkeşlər şəhəri!
Gələcəyə tuşlanar yenə də baxışların,
Keçmişin zülmətiylə salamlarsan səhəri!
Sən vücudu əzablar içində dirilənsən,
Sən dəhşətli həyatı içdikcə içirsən hey!
Soyuq əllər toxunur yenə də sənə, neynək,
Qurd-quşun günahından sən yenə keçirsən hey!
Onlardan gələn acı nəfəsini kəsəmməz,
Necə ki, Striks hər an Katiatidaya qarşı
Neyləsə də söndürə bilməz baxışlarını,
O baxışlar yağdırar göydən qızıl yağışı.
Qoy heç zaman təbiət qoynundakı şəhərlər
Üfunətli yara tək görünməsin beləcə.
Sən dəhşətlər içində görünsən də nə qədər,
Şair söyləyəcək ki: “Gözəlsən!” gündüz-gecə!
Səni ildırımlarla uca misralar tikər,
Ali Gücün oyunu yardımçı olar sənə.
Ölüm gurlasa da lap, zamanını gözləyir,
Şeypur çağırır, şəhər! Ey seçkin, eşitsənə!
Lənətlilər hönkürər, şairə bir yük olar,
Sürgünlərdən ucalar nifrətlərin tufanı.
Sevginin şüaları qadınları yaralar,
“Quldurlar! Vaxt yetişib!” deyər sözün mizanı!
– Qanunlar qüvvədədir... – Yenə köhnə evlərdə,
Eşq tufanından sonra xırıltılı səs gəlir.
Qəzəblə ucalara, boz havaya can atır,
yorğun fənərdən göyə buxar qalxır, dikəlir.