Kulis.az Ömər Xəyyamın “Milli kompleks” adlı yazısını təqdim edir.
Əsrlərdir maarifçilər, yaxud özünü maarifçi hesab eləyən publisistlər bizi nadanlıqda, naqislikdə günahlandırıb, deyiblər ki, bu xalq cahildir, ağı qaradan seçə bilmir və günü-gündən uçuruma, qaranlığa yaxınlaşır.
Bu məqsədlə qəzet buraxıblar, sayt düzəldiblər, jurnallar, kitablar, filmlər... gəl ki, heç nə dəyişməyib: Cəlil bəyin də, şair Sabirin də obrazları diridir, ağzımızın içində, qonşuluğumuzda yaşayırlar.
Nə tənqid işə yaradı, nə də təhqir.
Kortəbii inzibati qaydaların da faydalı iş əmsalı sıfırdır.
Bu köhnə, effektsiz ənənədən əl çəkməli, valı çevirməliyik.
Əlbəttə, bizim işıqlı, bilgin, aydın üzlərimiz var, unikal adət/ənənələrimiz, əvəzsiz musiqimiz, ədəbiyyat nümunələrimiz, igid/igid qardaşlarımız, bacarıqlı, istedadlı bacılarımız var.
Problemin özünü də, yerini də bilirik, təzədən sadalamaq istəmirəm.
Fəqət texniki qüsurlarımızla, çatışmazlıqlarımızla biz heç bir xalqdan aşağıda deyilik, əksinə bir xeyli xalqdan yuxarıdayıq.
Bu əziklik kompleksindən, bədbin hökmlərdən, əsassız muqayisələrdən qurtulmaq lazımdır.
Və məhz yaxşı üzümüzə, yaxşı adət/ənənələrimizə söykənməli, onları təbliğ etməliyik.
Yaxşı olanı sərgiləməliyik, dediyim kimi, pis olanı göstərməyin heç bir faydası olmayıb, olmadı, olmayacaq.
Yaxşı olanı təbliğ etməklə pis olanın özünü tərbiyə etməyinə çalışmalıyıq.
İnanın, bizim kimliyimiz, milli identikliyimiz, mədəni/mənəvi bazamız o qədər dərin, o qədər orijinaldır ki...
Ya vəlvələdən ya zəlzələdən... cövhərimizdən uzaq düşmüşük, düşmüşük pislərin üstünə, düşmüşük qaranlığa.
Bu günün təbliğat maşını elə hey pis istehsal eləyir, bir ucdan cahil buraxır, avara buraxır, fəqət haman gərəksiz şeylərin əks təsirindən, nəticəsindən xəbərsizdirlər.
Demirəm, həqiqətə kor olaq, problemləri malalayaq, - əsla! Deyirəm, sistemi elə cür ayarlayaq ki, pislədiyimiz şeylərə çevrilməyək, özümüzdən, izimizdən uzaqlaşmayaq…
