Kulis.az Tural Müseyibovun şeirini təqdim edir.
Oyadıb yenidən duyğularımı
Düzmək istəyirəm sevgi yoluna.
Sonsuz xatirəmi düzüb ard arda
Sildim unudulmuş tozlu vərəqi
Nələr yazılmışdı orda İlahi.
Necə də ürəkdən sevmişəm demə
Nə qədər saf imiş sevginin hissi
Acısı, ağrısı, nazı, qəmzəsi
Həsrətli sevginin gülən çöhrəsi.
Səni görməyəndə darıxırammış,
Səsin gəlməyəndə gözlər dolarmış
Üzünü görməkçün hər boylananda
Üzümə baxmadan ötüb gedişin
Mənə dünya qədər varlıq dayaqmış.
Nələr yaşatmısan mənə?
Bilirsənmi heç?
Nə sən dəyər verdin, nə mən bilmədim
Gündüzü gecəsi necə gözəlmiş.
Sevgilim, gözünə baxa bilmirdim
Baxdıqca ürəyim necə titrərdi
Sevgili günlərim necə gözəldi.
Gülüşün yetərdi, səsin bəs idi
Qaçıb boylanardım pəncərəmizdən
Dağılan saçların, gülüş səslərin
Yayılıb gedərdi həyətimizdən.
Hərdən də gözaltı mənə baxışın
Necə istəyirəm dönüm o günə
Yenidən bir addım məsafəmizdə
Danışaq, dərdləşək, söhbət edək biz
Bəs niyə?
Sevirəm söyləyə bilmədik ki biz.
O həyət də daha Əvvəlki deyil
Nə sən səsləmirsən
Nə mən gəlmirəm
Oyuncaqla qaçıb sənin yanına
Oyun bəhanəsi edə bilmirəm.
Bir ovuc əllindən tuta bilmirəm.
Mən Səni o ildə sevirəm hələ
Elə uşaq qalıb böyüməmişik.
Zamanla geriyə qayıdım deyə
Mən səni o ildə qoyub gəlmişəm.
İndi mən də orda yaşamıram ki
Sən köçüb gedəndən dağıldı hər şey
Sənə boylandığım pəncərə yoxdur
Sizin də həyətdə Sevgimiz yoxdur
Sənin yelləncəyin, sənin səslərin
İndi o həyətdə Sevdiyim yoxdur.
Gülüşün sadəcə qulağımdadır
Yaşanan günlərim yaddaşımdadır.
Silinməz qalıbdır sevgi izimiz
Həyətdən başlayıb məktəbəqədər
Məktəb girişində donan Sevgimiz.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
