Kulis.az gənc yazar Emil Rasimoğlunun Salam Sarvan haqqında tənqidi fikirlərini təqdim edir.
Salam Sarvanın şeirlərini mütəmadi olaraq oxumuşam və onun ədəbi mülahizələrinə də bələdəm.
Salam Sarvanın böyük istedadı (şüuraltı ədəbi baxışından bəlli olur), analtik düşüncə tərzi var. Amma böyük mətni, yazısı, ədəbiyyatı yoxdu. Bəlkə də yaratmaq istəyib amma yarada bilməyib. Hərdən mənə elə gəlir ki, Salam hansısa şairin yaradıcılığının bir küncüdür.
Bəs, sual edə bilərsiniz ki, istedadı haradadı? Deyəcəyəm!
Əvvəla onu deyim ki, bu adamın bir ömür yaradıcılıq boyu necə deyərlər, öz emalatxanası olmadı. Matrerial var, enerji var, amma dəzgah, emalatxana yoxdu. O dediyim böyük istedadı yaradıcılıqda göstərmək üçün gərək ki, öz emalatxanan, öz dəzgahın ola...
Salam bir gün Ramiz Rövşənin, bir gün Füzulinin, bir gün Sabirin, bir gün Aşıq Ələsgərin, bir gün dünya ədəbiyyatındakı hər hansısa bir şəxsin emalatxanasından, dəzgahından istifadə etdi. Salamın ən böyük uğursuzluğu da məhz bu oldu.
Məsələn, dünya ədəbiyyatından tərcümələr edir. Sonra da başlayır o tərcümələrin poetik qəlblərində özünə kərpic kəsməyə. Son şeirləri buna misal ola bilər.
Digər tərəfdən, bəs Salam yaradıcılığında özü ola bildimi ? Bəli oldu! O da çox kiçik tərzdə. Salam şeirlərindəki bir ovuc torpaqdı. O torpaq ki, onu oxucunun gözünə zamanında atmağı bacarır. Salamın məhz ədəbiyyata gəlib çatan istedadı da buradadı.
"Darıxma, düzəlməyəcək",
"Dünən toyumda idim, yerim məlum, sevdiyim.." tipli misralardan ibarət şeir nümunələri sadəcə oxucuya illuziya göstərməkdi, böyük mətn yaratmaq yox. Bəlkə Salamın məqsədi də məhz bu olub.
Elə Salamı sevdirən də oxucunun gözündəki o bir ovuc torpaqdı.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
