Bu gün - 3 avqust 25 yaşında dünyasını dəyişmiş Zürdüşt Şəfinin anım günüdür. Kulis.az şairin şeirlərini təqdim edir.
Kim unudub məni yol ayrıcında,
gəlsin qucaqlasın,
gəlsin aparsın…
Bu ömrü yolundan çıxarar qəza
gəlsin qabaqlasın,
gəlsin saxlasın…
Mən ölümə gedən adamam, adam
yadlara doğmayam,
doğmaya yadam…
Bir göyərçin gəlib, əlimə qonub
Əlimdə bir yuva salıb göyərçin,
Uçub getməyəcək, mənim olacaq,
Sevinib, əlimdə qalıb göyərçin,
yellədə bilmərəm əlimi daha
əllərim göyərçin yuvalarıdı
qatarlar aparsa əzizlərimi…
Üzündə əl izim qalıbsa, gülnar,
məndə əl qalmayıb,
sil izlərimi…
Bağışla ömrümü,
uzun gecədi
Bir say ulduzları, bax gör neçədi?
Bildir Günəşimə, səs sal Ayıma,
Bir gecə qısqanıb məni dənizə
ölüm at ömrümə
zəhər çayıma…
Mən o gün biləcəm
O gəlib bizə…
Mən o gün dönəcəm düz kəndimizə…
***
Əlini uzat,
bu ağ kağıza
barmaqlarından axacaq sətir-sətir sözlər…
Sən heç şeir yazdınmı?
Gözlərin susur,
kipriklərinə tökülmüş
alın yazının qalıqları
danışacaq indi
Sən heç qar olub yağdınmı?
Uzaqda üfüq xəttində
qıpqırmızı bir od parçası var,
neçə min ildi yanır
kimi sevir
heç kim bilmir,
bilməyəcək…
Sən heç şair sevdinmi?
***
Susub,
içimdəki Günəş də susub,
susur gözümdəki ümidin səsi..
Bir günəş axşamı,
günəş sabahı
tutub silkələsəm bu məmləkəti
qar yağar səmadan,
qar çıxar yerdən,
hər tərəf qar kimi ağın yurdudu…
Mənə qar nə lazım,
Ağı sevmirəm.
Mənə qaranlıq bir guşə gərəkdi…
Mən qara torpaqlar,
qara mayelər,
qara sevdaların yurdundan gəldim,
Mən qara adamam,
Mən qara adam.
Bir uzaq meşədə unudun məni,
şaxtadan ağarsın əlim,
ayağım,
Bir az da qar sürtüm dodaqlarıma
Olum qar adam…
