Yaddaşım yükünü çəkə bilmir ta,
Başımı təlliyir ümid təsəlli.
Haqqında düşünmək istəməsəm də,
Uşaq çantası da ağırdı mənə.
Gün çıxır, səhərə yaxınlaşıram,
Gün batır, axşama yaxınlaşıram
Ömrün 65-ində hərdən,
Özümlə vidalaşıram.
Gündüzlər günlə, axşamlar Ayla
Hərdən misra-misra, bənd-bənd şeirlə
Danışıb, dilləşib sakitləşirəm.
Seyrək yarpaqlar düşür payızın boz ovcuna
Ağacların kölgəsi uzanır axşam-axşam
Təqaüd bağçaları bağlanıb gün batmamış,
Səkilərdə toqquşur baş-ayaq küt baxışlar.
Gözümə durur, mat-mat baxıram pillələrə
Liftlə düşüb çıxıram, bu kitabsız şəhərə
Üzə düşür, adamlar yol verirlər keçirəm
Yola verirlər tez-tez növbədə birinciyəm.
Gecələr uzun olur, ərşə çəkilir yuxu
Saat-saat oynayur pəncərədə pərdələr
Səhərəcən ulayur Xəzri - Bakı küləyi
Yataq otaqlarında kimsəsizdi lampalar.
Ağ-qara şəkillərdə üzümə baxır qadın -
Hər gecə mənimlədi - “uzaq düşən qonağım “
-“əgər sənsiz oldumsa – bu işığa kor baxım” ...
Gözümdə gecələyir mərmi düşən torpağım.
