Günay Novruz
Atmısan məni
"Sən, Sən" deyə sayıqlayıram gecələri,
Anam fikirlidi gecədən bəri.
"Sən, Sən" deyə yuxuda ağlayıram mən,
Anam oyaq qalır gecələri.
Gecələr anam ağlar...
gecələr uzanar.
Anama deyə bilmədim dərdimi,
Deyə bilmədim: "atmısan məni".
Qanım axar gildir-gildir,
Anam bunu bilsəydi...
məni incitdiyini.
Gecələr yuxuda görürəm pəncərəni...
o pəncərəni, həmin yeri
Eşidirəm gecələr səsini.
"Mən, Mən" deyə çığırırsan,
"Sən, Sən" deyə inləyirəm.
Gündüzlər gecə olsun.
Ağrılar gücə dolsun...
səndən gələn bələ olsun.
Min gecənin birində,
Bir gecənin minində
Sevgimiz hədər olsun...
gəldi-gedər olsun.
Ölüm aşiqiyəm
Mən bu dünyanın adamı deyiləm,
O dünyadan gəlmişəm,
Mütləq bir gün gedəcəm,
Qorxma burda qalanı deyiləm.
Bilmirəm ölüyəm, yoxsa ki, diri?
Bilmirəm ağıllıyam, yoxsa ki, dəli?
İncidirəm məni sevənləri,
Sevirəm ölüləri.
Yenə məzar başına dolanıram mən,
Yaşamaq aşiqinin məzarıdı bu,
Mən də ölüm aşiqiyəm...
yaşayıram.
Günü on üç manata yük daşıyıram,
Kəfən baha,
Yasin baha,
Molla ondan da baha
Düşünürəm...
görəsən necə qovuşum Allaha?
Düd, düüüd
Bu gün bir telefon zəngi qədər yad oldun mənə,
İnanmadım məni sevdiyinə.
Bir telefon zəngi qədər "düd, düüüd" söydüm səni.
Sonra bir "alo" sözünə nifrət etdim...
yığdım, sildim nömrəni.
İllər öncə olsaydı əgər,
Əzbər bilərdim nömrəni
İllər öncə olsaydı əgər
Sevərdim mən də səni.
Düd, düüüd sənin sevginə...
hisslərinə,
Bir də yalan danışan dilinə düd
