Aynur Qəniyeva
Sən keçmişə çevrilən günlər yığını
İndimdə olmayan quru adamsan
Həm yoxsan həm də ki, lap çoxdan varsan
Yaşanar dediyim doğma bir arzu
Ürəyi titrədən məsum bir istək
Nə vaxtsa sevgilim, eşqim olmusan
İndiysə illərdir üstün toz basan
Lap çoxdan sevərək çox geyindiyim
Nimdaş paltar kimi “sevərəm” səni.
***
Səninlə yaşamaq istədiyim.
Barmaqlarına toxunmaq əlini tutmaq
Səni əllərindən qucaqlamaq
Ürəyinin, hissinin istiliyini əlindən duymaq
Səni ömrüm boyu əl-əl axtarsam da
Tapanda dayanıb uzun-uzun sənə baxmaq
Gözlərimlə qucaqlayıb
Həyatından həyatıma yollanmaq..
Gözlərinə baxmaq əllərini tutmaq
Səni itirməkdən qorxmaq
“Biz”-li günlərin izinə düşüb
Arxasınca qaçmaq-qaçmaq
Səni yenidən itirib getdiyin yollara yazıq-yazıq baxmaq
Sənsiz olan yuxumdan ayılıb
Yenidən yanımdakı səni yaşamaq....
***
Mənim gənc olduğum gözəl illəri
Gələn hər yeni gün bir gün qocaldır
Hisslərim bu günün o tayındadır
Əllərim talenin varağındadır
Açdığım qapılar gediyim yollar
Üzünü –üzümə örtür,qapadır
Bir gün böyüyəcəm yaxşı olacaq
Fikrinin ardınca düşüb böyüdüm
Əzdi həqiqətlər ayağı altda
Həyata keçməyən arzularımı.
