Şəhriyar Həsənov
Bir neçə dalğa...
Unut sənlə gedə bilmədiyim yollarını,
Parçala at sonu mənsiz bitən bütün nağıllarını,
Qayıtma acı keçmişə
Hə, dəli və içkili görünürəm bu gün də,
Çox yox, mən bir az sənsizlik içmişəm...
Və bir az hüznlü şeir dinlədiyimdən
Nuhdan bir neçə dalğalıq məsafədə,
Bu sınıq qayıqda inlədiyimdən
Sevgililərin deyil
Səbəblə nəticənin qol-qola gəzməsinə həsrətlə baxıram...
Bil artıq, çoxdan unutmuşam
Çiyninin üstündən baxdığım bütün qadınların üzlərini
Gör artıq, çarmıxa çəkilmişəm, gülürlər mənə
Yaydığım üçün “sən” təriqətini...
Gizlət həqiqətini
Yalanlarınla gəl
Səni necə varsansa bax eləcə sevirəm
Bilirəm, illər öncə arzuladığın o şahzadənin
Nağılını belə tapmazsan mənim rəfimdə
Heç axtardığın ulduzlar da yoxdu mənim şeirimdə..
Amma hər kəsin dilinin tutulduğu
Hıçqırıb udqunduğu, deyə bilmədiyi
“Gəl” kəlməsi var mənim dilimdə...
Kədər tərəf...
“Kişi ağlamaz”la öldürdülər bizi,
Sonrada ləzzətlə izlədilər,
Hansısa qadının gözündən düşməyimizi,
Bəlkə də məchulluğun rəssamının əl işidi bu yoxluq
İtirmişəm əriyən xatirələrdəki izlərimizi,
Kədərlənmə bu səssizliyimə, rahat ol
Elə bu dəqiqə dur ayağa pozitiv bir enerjiylə
Və şkafından sevimli ayrılıq köynəyini geyin,
Saçlarını kədər tərəfə dara,
Dodaqlarını acı təbəssümlə boya,
Çətir götürməyə də bilərsən,
Bu gün hava xəbərlərində
Sevgi yağmayacaq dedilər,
Məsələn mənlə xoşbəxt olduğun həmin parka get.
Amma, təəssüf, həmin parkdakı oturacaqlarla bərabər
Dünyamızı da yığışdırıblar təmirlə əlaqədar.
Və bir qırağa yazıblar: ”Müvəqqəti ayrılığa görə üzr istəyirik”.
