Kamran Şeyxzamanlı
Saçları buludlara ilişib qalan
Uzunboylu əsmər qıza
Yəqin ki, heç vaxt
Nə boyum, nə dodağım
Çata bilməyəcək.
Alnına yazılmış
Qocalıq hökmünün
qırışlarını
yəqin ki, heç vaxt
gözlərim görməyəcək.
Saçlarını üşüdən havanın
Soyuqluğunun dərəcəsini
əllərim ölçməyəcək.
İnsanlar da sevirlər
əlçatmayan əllərə toxunmağı
Şairlər Allaha
Möminlər Kəbəyə
Qovuşmaq istəyir.
İnsanlar da sıxılanda yerdən
Pəncərəni açıb
Uçmaq istəyirlər
Qonşu binadakı qızın
Qollarının arasına.
İnsanlar da akvarium balıqları
Kimi
Həyatdan bezəndə
Suyun üzünə çıxıb
İntihar edirlər.
Saçları buludlara ilişib qalan
Uzunboylu əsmər qız
Yəqin ki, heç vaxt
əllərini mənim boynuma
sarıya bilməyəcək.
Əvvəldən ayırıb Tanrı onları
birini balaca
birini hündür
Yaratmaqla.
