Kürçaylı Məmmədovun şeirləri

***

Gecələr işıqları daha çox sevirəm, ana,

Sevdiyim qızların heç biri yarım ola bilmədi,

Yarımçıq qaldım,

Bəlkə bundandır o sevgi...

Gecələr musiqiləri daha çox sevirəm, ana,

Ürəyim uyuyur notlarda.

Və bir gün tapmasan

elə notlarda axtar məni...

Gecələr uzaqları daha çox sevirəm, ana,

Uzaqlar yaxınların ümid,

təsəlli yeridir.

Səndən uzaqda yaxşıyam,

Narahat olma.

Vaxtında yemək yemirəm,

Çayım həmişə soyuq,

Tez-tez də xəstələnirəm...

Gecələr yolları daha çox sevirəm, ana,

O yolları ki, “necədir” sualını

dondurub gözlərində,

nigaranlıq yaradıb ürəyində,

bütün yollar sənə aparır əslində...

Gecələr payızı daha çox sevirəm, ana,

yağış ömrü arzuladığım qızın ahı

gecələr daha çox tutur məni bu payız.

Yağış damır taleyimdən

həmin qızın yanaqlarına...

Gecələr ölümü daha çox sevirəm, ana,

İnsanlar tənhalığı sevdiyi kimi

vuruluram ölümün təkrarsızlığına.

Ölürəm hər gecə,

hər səhər məni dünyaya gətirirsən yenidən...

Gecələr ayrılıqları daha çox sevirəm, ana,

Ayrılıqlar müdriklər üçündür.

Bu bomboz, avam insanlar

haradan bilsinlər nədir ayrılıq.

Bu işlək, qarın insanlar

haradan bilsinlər ki,

həyatı sevmək üçündür ayrılıqlar...

Gecələr həyatı daha çox sevirəm, ana,

İşıqları,

musiqiləri,

uzaqları,

yolları,

payızı,

ölümü,

ayrılıqları sevdiyim kimi.

Sevə bilmədiyim yarımçıqlıqdı,

O yarımçıqlıq ki,

sevdiyim qızların heç biri yarım ola bilmədi,

Para qaldım...

***

Bu gecə işıqlarına,

Tənhalıq kölgə salır.

Hərdən sal yadına, məndən

Eh, səndə nələr qalır...

Düşüb yolların ağına,

Sənə doğru gedirəm.

Həsrətin ac, ürəyimi

Ona kabab edirəm.

Sənin telefon nömrəndə,

Barmaqlarım üşüyər.

Sənsiz yatağıma məndən,

Əvvəl qəmin döşənər...

Bir musiqi səni anar,

Sən olmayan otaqda.

Bir oğlan uzanıb qalar,

Üzüqoylu yataqda.

Yağış döyər pəncərəni,

Xatirələr titrəyər.

Nə səndən bir xəbər, nə də

Telefon zəngi gələr.

• Tanrının fil sümüyündən yaratdığı canlı - Kişi qadını mələyə necə çevirir?
• Atasını şərləyib tutdurdular, üzünə duran adam diz çöküb dedi ki... - Sevda Ələkbərzadə
• Apatri - Sabir Əhmədlinin hekayəsi