Qalib Şəfahət

Mən yaşamıram

Mən yaşamıram ki,
sadəcə,
hər gün,
yaşamağın yanında
işə gedib gəlirəm.
Hamı elə bilir ki,
mən orda dincəlirəm.
Məni orda
görən olub,
elə bilirlər,
mən də orda yaşayıram.
Yaşamağın yanında
gözümü ovxalayır,
alnımı qaşıyıram.
Yaşamağın yanından
keçib getmək,
gedib gəlmək,
hələ
yaşamaq deyil ki,..
Sürünməkdi, sürünmək.
Yaşamağa doğru,
sürünmək.
Dərdi çox böyükdü,
gözə başqa cür
görünmək.

***

Sevgilim,
qəlbimi qırma.
Soyuğa, borana
tab gətirə bilməzsən.
Hələ neçə
qarlı, çovgunlu
qış var,
qarşıda...

***

Məndən sən gedən yolda
marşrut işləmir,
gedib gələn də yoxdu,
o yolda.
Gələcəyəm piyada.
Bir az səbr elə,
Darıxma.
Yolum çox uzaqdı.
Həm də
Yolumda nə çox
daş-kəsək,
sıldırım qaya.
Çıxmağa çalışıram.
Təngiyə-təngiyə,
tələsə-tələsə.
Tək, tənha, piyada.
Nəfəs almağa da
heç vaxtım yoxdu.
Sənin də insafın hardadı?
eşqimi
qaldırıb qoymusan
uca dağın
lap zirvəsinə.

***

O qədər

Gözlərimdə

əyilim düzəlmisən ki…

Gözlərim çaş qalıb.

Əyri görür

hər şeyi.

Tökülür

Dünya dağılır üstümə,

Dağılıb, lay-lay tökülür.

İçində bir kədər-qüssə,

Çölündə haray tökülür.

Tökülür dərd-səri ilə -

Baş götürüb qaçmaq olmur.

Hər şey qalıb özbaşına,

Başdan da baş açmaq olmur.

Nəyi doğru, nəyi yalan?

Bilinmir yolu, ərkanı.

Dünya inamsız qalıbdı,

İtiribdi din-imanı.

• Bəxtiyar Vahabzadənin kitabları Qırğızıstanda
• Flora Kərimovanın səsi batdı
• "Karamazov yox, Qaragözov" - Dostoyevski türk əsillidir?