Kulis.az Əhməd Qəşəmoğlunun yeni şeirlərini təqdim edir.

Yolumuz

Bir aləmdən gəlmişik biz,

Yolumuz o aləmədi.

Çəpərlər, daş-kəsək çoxdu,

Haqq bizə uğur dilədi.

Min dəfə də üzə gülsə,

Uymarıq heç vədə nəfsə.

Bu yolda lap ölüm gəlsə,

Qəlbimiz Allah ilədi.

Qorxma dünya bu gündədi,

Ənvari-nurum öndədi.

Əhməd nə xoşbəxt bəndədi,

O bu yolda əhd elədi.

şeir yazmaq ibadətdir

hər dəfə şeir yazmaq

hər dəfə ibadət etməkdir...

qəlbinlə, ruhunla ilahi nura

şairliyin qədər

köklənməkdir....

hər saxta söz, yaltaq kəlmə

öz ibadətinə

toz - torpaq ələməkdir...

o yerdə ki....

o yerdə ki, pozulur ahəng,

hamı bir- birinə gəlir kələk,

başına haranın daşlarını

töksün fələk?

o yerdə yellər oynayar,

bir-birinə qatar aləmi,

at oynadar külək.

bir fil

bir fil.

qarşısında fəsad-fel dolu

uzun, ağır yol...

özünü itirib fil...

bir dəstə sərçə

uğunublar özlərinin səs-küylərinə,

atılıb düşürlər budaqlarda, kollarda,

doluşublar bu filin kürəyinə,

belinə, telinə...

anlaya bilmədən filin

dərd dolu əhvalını,

dimdikləyirlər tez-tez onun

bir parça kəsəyə oxşatdıqları

alnını...

hələ karıxıb durub,

susub fil.

Ümidim - getdiyim yol

Halım pis, dindirmə məni,

Göylərdən endirmə məni,

Gözüm tutulur yaşdan,

Toylara göndərmə məni.

Yaşamağa həvəs yoxdu

Bəxtim, axı, necə bəxtdi?

Bu bəlaya niyə düşdüm,

Günahım bu qədər çoxdu?

Çox qırıldım, yoxam daha,

Güman qalmadı sabaha.

Ümidim - getdiyim yoldur,

Bu yolun üzü Allaha.

nur içində pərdə

aşiq mənəm! deyən gözəl,

karıxdırma bu dünyanı...

bir gör hələ, nə gündəyəm?

eşqi həm də məndə tanı.

bax hər yandan yağan nura,

odlar alışıb odlara...

bu bir tilsim, ya haqq əmri?

gör bir kimdi düşüb dara?

qulaq asdın harayına?

kainat hayandı ona.

o göy üzünə köklənib,

insafsız, onu az qına.

astaca tut əllərindən,

bil nələr axır qəlbindən.

gör nə kövrək soruşacaq

ürəyini tellərindən...

eşq - ahəng olan yerdədi,

qəlb dindirən şeirdədi.

mən kiməm? - gizli saxlayan

nur içində bir pərdədi.

o körpələr

bizim eşqimizdən

gözləri qara, işıqlı,

gözəl körpələr doğulmalıydı...

amma

kədərli şeirlər doğuldu...

o körpələrin gözündə

qəlbimdəki sonsuzluğun,

qəlbindəki nəğmənin

sehri olacaqdı...

sevgidən doğulan körpələr

nurdan doğulur,

nur yayır dünya üzünə....

ən aydın səmadan qalxan

günəştək qalxacaqdılar,

məlakələrtək

gələcəkdilər yer üzünə,

böyük insanlar olacaqdılar...

o körpələrin səsinə həsrət qəlbim

gümandadı, səsdədi...

yaşım da ki, yaşın kimi

ürək açan deyil,

yol üstədi...

ögey ömür

məni ayrılığa atdığın

bütün bu illər boyu,

qəlbim

başı kəsik

bir ağac günündədi...

o ağac ağı deyir

tükürpədən...

pöhrələr boy verir

yan-yörədən...

bütün bu illər, adın

ən ilahi duadır dilimdə -

çox vaxt özüm də bilmədən

pıcıldayıram astadan...

xəyalının önündə

ibadət edirəm hərdən.

bütün bu illər sənin

dünyada olmağının

sehri içindəyəm....

zanbaq çiçəyi

sənin bu zülmündə,

ürəyimə vurduğun zərbələrində,

həyatıma qatdığın zəhərində...

bir gözəllik də var...

bataqlıq içindəki bir zanbaq çiçəyitək...

mən sənə vurulduqca,

göy üzünün kəh-kaşanı

qəlbimdə qurulduqca,

daha çox sevirdim həyatı...

daha çox vurulurdum, bağlanırdım həyata...

yaşamaq, yaşamaq istəyirdim...

bütün kainatın gözəlliyini baxışlarımda

baxışlarına daşımaq istəyirdim...

dilə tutub, yola verib ölümü,

sənə həsr eləmək istəyirdim ömrümü...

sənə qurban olmaq, hər nazını çəkmək,

sübh üzü kimi doğmaq istəyirdim

ömrünün hər anından...

mən sənin uğrunda...

daha çox istəyirdim həyatı...

elə məqamlarımda gəlsəydi ölüm,

sarsılacaqdım!

dəhşətlər, cəhənnəmlər içində

vida deyəcəkdim həyata,

nigaran qalacaqdım səndən...

zülmündə

bir gözəllik də var.....

bataqlıq içindəki bir zanbaq çiçəyitək...

yavaş-yavaş

barışıram ölümlə....

çəkdiyim ahların içində

bir alqış da var ölümə....

matəm içindəki qatil

qarşında bir qatiləm....

əlləri qanlı, qəlbi tufanlı...

sübh üzü güllələdim

qorxa-qorxa, ögey baxdığın

məlaikəni...

o məlaikə

mənim sənə eşqim idi...

qəlbimdən, ruhumdan

doğulan bir nur,

sənin üçün heç kim idi...

dünən axşam inandım o yazığın

dunyada yeri olmadığına...

sənin səbrini

əlindən almağına....

subhə qədər oxşadım, əzizlədim,

qərar verdim, güllələdim...

və sındı qəddim...

dərin bir meşədə, tək tənha

matəm içindəyəm..

indi qarşında adi

qatil biçimdəyəm...

kimin qəlbi hayandadır, kim bilir?

görkəmiylə Yer üzündə insanlar,

kimin qəlbi hayandadır? kim bilir?

lap yan-yana, bir evdə yaşayanlar

nə qədər yad, doğmadılar, kim bilir?

qəlb doğmasa, çəkir insan insanı,

qəlb hər zaman gəzir onu duyanı,

duyan yoxsa, ögey görür dünyanı,

küskün qəlbi kim dindirər, kim bilir?

doğmalığa köklənmək bir nemətdi,

qəlbi dilləndirən nurdu, qüdrətdi,

heyif ki, çox insan buna həsrətdi,

belə ömür bəlkə hədər, kim bilir?

• Füzuli ilə bağlı yeni kitab nəşr edildi
• Edit Piaf üçün mahnı yazan bəstəkar vəfat etdi
• Səndən nigaranam - İlqar Fəhminin hekayəsi