Kulis.Az Aygül Qurbanovanın şeirlərini təqdim edir.
Gözlərimlə sevsəm
Keçməz gecələr
ərmağan etdin mənə..
Və durğun baxışlar...
Artıq hər nəğmədə
Bir hüzn başlar
Ancaq, əzizim,
Sanki sən varmışsan kimi
Ötməkdədir yenə quşlar,
Sadiq qalmaqdadır biri-birinə
Sıx meşə yolundakı ağaclar.
Bir yerdə görsəm deyirəm səni
Adını səsləsəm,
Gəlsəm qoluna girsəm deyirəm..
Alsam götürsəm səni
Bir yerdə qarşılıqlı bir şeylər içsək
Səni bir az da
gözlərimlə sevsəm deyirəm, əzizim.
gözlərimlə sevsəm.
Eşqə və tərəflərə dair
Əgər getdilərsə onlar, haraya getdilər?
Dünən, dünən sual etdim gözlərimə
Nə zaman görəcəyik biri-birimizi təkrar?
Və əgər dəyişibsə görüntün
Çılpaqmı, yoxsa əlcəklimidir əllərin?
Və ya necə duyulur göy üzünün səsi?
Çağlarkən suyun mavisi.
Sevda Sultanova üçün
Yəqin sən də eşitmisən
Deyirlər dünya bir filmdir,
İnsanlar da aktyorlar.
Və əgər belədirsə
Bütün bu teoriyalar
Sən bu filmin tənqidçisisən, əzizim.
Yalnız sən bizə həm bu qədər yaxın,
Həm də bu qədər uzaq ola bilərsən
Sən bu ağrılı filmdə
Bizim görmədiklərimizi görürsən.
Sən izlədiyin filmi də
Sanki yaşayırsan, əzizim.
Bundandır aramızdaymışsan
Kimi görünməyin,
Əslindəysə sən bizi
Kənardan izləyirsən,
Səhvimizi, düzümüzü
Ən yaxşı sən bilirsən.
Və təkcə sən bilirsən ki,
Nəyi daha yaxşı edə bilərdik
Və yaxud da “rejissor”
Bizdən nələri əsirgəyib.
Filmin hansı yerlərində
İşığımızı, səsimizi, sözümüzü,
Yerimizi düzgün verməyib.
Və yalnız sən, əzizim,
Bizim bəsit, məişət həyatımızı
Sanki bir sənət filmiymiş kimi
İzləyə bilərdin.
Bizə bu dəyəri yalnız sən verə bilərdin, əzizim.
Təkcə sən verə bilərdin.
