Alan de Botton “gündəlik həyat üçün parlaq fikirlər” şüarı ilə fəaliyyət göstərən “Həyat məktəbi”nin rəhbəridir. Dərslərdə “Necə sakit həyat keçirmək olar?”, “Necə “cool” görünmək olar?”, “Necə daha keyfiyyətli həyat keçirmək olar?” kimi mövzularda danışılır...

Kulis.az onun Türkiyənin “Hürriyət” qəzetinə verdiyi müsahibədən maraqlı parçaları təqdim edir.

***

Bəzi adamlar sərgiyə gələndə rəsmlərə baxıb “Yəqin mühüm bir mesaj var, amma mən başa düşmürəm” kimi düşünürlər. Ancaq özlərini rahat buraxsalar yaxşı olar. Unutmamaq lazımdır ki, doğru cavab onsuz da yoxdur. Siz nə hiss etsəniz, odur. Rəsmin qarşısında durub uzaqlara dalanda rəsmdən bir istilik dolur insanın içinə. Məna axtarmaqdansa, o istiliyin dadını çıxarmaq lazımdır. İncəsənətin ilkin məqsədi insana xoş hiss bağışlamaqdır.

***

İncəsənət modern həyatda əsl məqsədindən bir az kənarlaşıb. Onun ilkin məqsədi insanlara kömək etməkdir. Sənət kiməsə özünü göstərmək vasitəsi deyil, o, cəmiyyətə faydası olan bir şeyə çevrilməlidir. Məsələn, musiqi kimi. İnsan musiqi ilə hislərini ifadə edir, fikirlərini dəqiqləşdirir. Musiqi çox funksional, “istifadə edilə bilən” şeydir. Musiqi ilə yatır, durur, sevişir, idman edir, işləyirik. İncəsənət də belə olmalıdır.

***

İnsanlar incəsənətdən qorxur. Çox bahalı, çox ürküdücü görünür onlara.

***

Hər səhər başımıza bir iş gələcəyi ehtimalı ilə oyanırıq yuxudan. İnsan belədir. Ən xoşbəxt olanımız belə yalnızlıqdan əziyyət çəkir.

***

Münasibətə başlamamışdan əvvəl beynimizdə bir münasibət imici yaradırıq. Filmlərdən, romanlardan götürdüyün, formalaşdırdığın bir foto. Bir növ xoşbəxtliyin şəkli kimi. Şam işığında yemək, şirin sözlər... Münasibət davam edir, davalar başlayır, “Həyatımı məhv elədin!” cümləsinin biri bir qəpik... “Bir dəqiqə, bir dəqiqə... Belə olmamalı idi axı, xoşbəxtliyin şəkli bu deyildi...” deyirsən. Reallığı bütün dramatikliyi ilə göstərən sənətçilər sizin xilaskarınız ola bilər.

***

İşləriniz yaxşı getmirsə, əsəbinizdən dişiniz bağırsağınızı gəmirirsə, bax elə bu vaxt incəsənət sərgisinə qaçın. Boş-boş rəsmlərə baxın.

***

Muzeylər yenidən hazırlanmalıdır. Müəyyən bir dövrə, bir insana aid olmalarının insanlara faydası yoxdur. XVIII əsrin sənətinin sərgiləndiyi yerə kim, niyə və hansı sıxlıqla gedər axı? Yeni muzeylər insana bəxş edəcəyi hisslərə görə fərqli otaqlara bölünməlidir. Xəyallar otağı, xoşbəxtlik otağı, sevgi otağı, empati otağı... Sevgiyə dair XII əsrdə çəkilmiş bir şəkillə dünən çəkilmiş bir video yan-yana sərgilənməlidir məsələn.

***

Xalq qəzəblənir, küçələrə tökülür. İnsanların ehtiyacı olan şey isə təzə fikirdir. Təkcə qəzəb işə yaramır, fərqli fikir ortaya qoymalıdırlar. “Occupy Wall Street” (“Wall Street”i işğal et) etirazlarını xatırlayın. Qəzəbləri vardı, amma yeni fikirləri yox idi. Qəzəb bir raketi hərəkətə gətirəcək benzindirsə, fikir o raketi işə salacaq insandır.

• Polad Bülbüloğlu: "Gələn il kinoya pul ayrılmayıb, kinomuz inkişaf edə bilməyəcək"
• “Biblioqrafiyaşünas-alim Sima İsmayılova” adlı kitab sərgisi təqdim olundu
• UNESCO Aşıq Ələsgərin vəfatının 100 illiyinin qeyd olunmasını təsdiqlədi