Kulis.az dünən axşam özünü dənizi ataraq intihar etmiş gənc şair Məlik Cahanın şeirlərini təqdim edir.

Səni bağışlayıram...

Səni bağışlayıram

baharın gedişinə,

payızın gəlişinə.

Səni bağışlayıram

doğulacaq körpənin

balaca süd dişinə.

Səni bağışlayıram

yolunun üstündəki

qarışqanı əzməyən

insanın ürəyinə.

Səni bağışlayıram,

Məhəmməd peyğəmbərin,

İsanın ürəyinə.

Səni bağışlayıram

kimsəsiz məzarların

şəkilsiz baş daşına.

Səni bağışlayıram

oyuncağı qırılan

uşağın göz yaşına.

Səni bağışlayıram

bu yağışın səsinə,

bu torpağın ətrinə.

Səni bağışlayıram

elə sənin xətrinə.

Sənsizlik şəhəri...

Bu şəhər Bakı deyil,

Sənsizlik şəhəridir.

Sənsiz açılan hər gün

Kədərin səhəridir.

Bu şəhərin adını

Mən "Sənsizlik" qoymuşam.

Çünki sən gedən gündən

Sənsizliyi duymuşam.

Gecələr zaman getmir,

Xarab olur saatım.

Sən məni tərk edəndən

Buradır qeydiyyatım.

Ayrılıqlar şəhəri,

Ayrılanlar limanı.

Bilirsən, bu limanın

Cəhənnəmdir hər anı.

Bircə mən gəzmirəm ki,

"Nakam eşqlər" küçəsin.

Bu küçə öldürübdür

Məndən öncə neçəsin...

Sən elə düşünmə ki,

Burda hər yer işıqdır.

Qaranlıq küçələrdə,

Duyğular dolaşıqdır.

Yayı da qış kimidir,

Sənsizlik şəhərinin.

Gözüm dolur hər gecə,

Yeri dolmur birinin...

İnan ki, çox çətindir

Yoxluğuna alışmaq.

Səni unuda bilmək,

Unutmağa çalışmaq.

Dərdlini dərdli anlar,

Məni anlamır çoxu.

Nə bir ümid qalıbdır,

Nə sən varsan, nə yuxu...

Nə olsun var yataqda,

"Gəl yat" - deyən döşəkçə.

Gör nə vaxtdır yatmıram

Şirin-şirin, qəşəngcə...

...Bax belədir günlərim

Sənsizlik şəhərində.

Yalvarıram, qayıt gəl,

Fəsillərin birində...

Gedəndə

Ayrılığa necə gedir hazırlıq?

Bəlkə məni dindirərsən gedəndə?

Son bir dəfə dalaşarıq səninlə,

Cin atına mindirərsən gedəndə.

Anlamadın məhəbbətin dadını,

Mənsə yazdım ürəyimə adını.

Ayaqüstü içimdəki qadını

Baxışınla öldürərsən gedəndə.

Bir az köhnə şəkillərə baxarsan,

Nə vaxt çıxsan, səs salmadan çıxarsan.

Sənə zəhmət qapını da sıxarsan,

İşığı da söndürərsən gedəndə...

Son şeiri

Qorxunun əcələ faydası yoxdur,

bir gün ruh tərk edir bədəni,

azad olur bir bədənlik əsarətdən.

Ölüm son deyil, başlanğıcdır,

Bir az sevgidən ibarətdir,

Bir az da cəsarətdən.

Gedəndə tək getmirsən,

savabların yoldaşdı,

günahların yoldaşdı.

Bundan sonra bayramlar

il dönümü olacaq,

xeyirlə şər qardaşdı.

Həftələr aya dönür,

aylar gəlib il olur.

İllər də yarpaq kimi

tək-tək təqvimdən düşür.

Öyrəşir... Hamı öyrəşir...

Bir gün ruh tərk edir səni,

qalxır, göylərə üz tutur.

Zamanla yadırğayırlar

səsini də, sözünü də.

Sonra…

Bir gün sənin özünü də

unudur...

Hamı unudur...

Bir gün ruh tərk edir səni,

ruh səni, sən də hər kəsi.

Yaxınlıqdakı məsciddən

eşidilir azan səsi...

• Tərs kimi cibimdəki çay pulu da ağladı - Qəşəm Nəcəfzadənin yeni şeirləri
• “Fəxri adım yoxdur deyə məni işdən çıxardılar” - Tanınmış xanəndə müraciət etdi
• Dünyanın ən maraqlı ziyafəti - Nobel banketi haqqında