Ədəbi suprematizm:

“Papanin”də zaman maşını

Əli Şirin Şükürlü

Gözlərin, əllərin, ayaqların toxunmaq istədiyi

o qədər şeylər var ki.

O qədər şeylər var ki, zaman keçdikcə

daha çox toxunmaq istəyirsən

gözlərinlə, əllərinlə, ayaqlarınla.

Neçə ildən sonra

yolum şəhərin Papanin adlanan məhəlləsinə düşdü -

Bakının “Papanin”inə; ayaqlarım axtardı, gözlərim gəzdi,

əllərim asılı qaldı

həyatın on ilinin keçmişə yuvarlandığı yerdən.

Fərqi yox keçmişlə gələcəyin, düşünürəm,

hər ikisi – Zaman;

sadəcə, keçmiş gələcək olur əvvəlcə,

gələcək də an-an dönür keçmişə.

Axtarma!

Onsuz da tapa bilməzsən gələcək hansı anda dönür keçmişə;

aramsız dönür çünki, – kəsilməz. Qırılmır ki hardasa.

Qırılmır ki, tutasan qırılan yerdən və “tapdım” deyəsən.

Papanində yeni uca binalar, təzə iri marketlər tikilib

gecəqondulara üz alan və illərdi yolunu dəyişməyən

elə həmən köhnə, qədim yolun kənarlarında.

Gözüm gəzə-gəzə, axtarınca ayaqlarım sürüşdüm birdən

və tutdum yol kənarındakı iri təzə “Rahat” marketin

gözoxşayan, günəşdən bərq vuran məhəccərindən;

axtardım, gəzdim və nəhayət, toxundum, özü də

bətk-bərk – ikiəlli, zaman maşınının parıltılı dəstəyinə.

Hər şey zaman imiş təkcə, zaman – düşüncəm haçalanır üç yerə;

gələcək, indi, keçmiş.

Qalan nə varsa, - olan, olmayan, olacaq, olmayacaq nə varsa

təzahürü zamanın, görüntüsü sadəcə.

Və bütün görüntülərsə illüziya – aldanış.

... – 18.09.2017

• "Şah Abbas Namə" tamaşasının premyerası olacaq
• Türkiyədə Azərbaycan xoreoqrafının tamaşası keçirilib
• "Müşfiqin həyasızlığı o dərəcəyə çatmışdır ki..." - O iclasda nə üçün ağlamışdı?