Nazim Hikmət küçəsilə üzü aşağı gedən adam ŞEİR

Kulis Qismətin “Şənbə günü saat 12-də” şeirini təqdim edir.

Yağış şəhəri güllə-baran edir.

Gedir,

sağ əlində çətir tutmuş bir adam gedir

Nazim Hikmət küçəsilə üzü aşağı.

Göydələnlərin bahalı kölgəsindəki

evlərin pəncərəsindən

fikirli gözlər zillənir küçəyə.

Qab-qacaqlı, qaş-qabaqlı xanımların gözləri…

Fikrinin çəkməcəsində

“ehtiyat üçün” bıçaq gəzdirən taksi şoferi

sarıköynək avtomobilin pəncərəsindən

topdan və pərakəndə satışla söyüş satır.

Dabanları şişmiş, düymələri düşmüş,

qırmızı vedrəsi moruqla dolu bir uşaq

üzü yağışa tərəf qaçır.

Elə bil, yox olmaq istəyir yağışın içində…

Külək buludları kart kimi qarışdırır.

Vicvicə keçir gölməçələrdən,

suların üzü qırışır…

Sağ əlində çətir tutmuş adam

Nazim Hikmət küçəsilə üzü aşağı gedərkən,

(düz tapdınız, yəni mən)

üşüyür və düşünür:

Axşamlar Cavid parkında

bir qocanı gəzdirməyə çıxarır nəvələri.

Cənab Parkinson!

Başı təslim bayrağıtək sağa-sola yellənir;

ya üstünə hücum çəkən

xatirələri qovmaq istəyir,

ya da ölümün “Gedəkmi?” sualına

“Hələ yox” – deyir…?

Nazim Hikmət küçəsilə üzü aşağı gedən adam

dostlarının yanına tələsir qayğılı addımlarla;

ən sadiq dostlarının – kitabların yanına…