Dodaqlarımdan minlərlə dua düşür, döşlərinin daş kimi gilələrinə

sonuncu şam yeməyi duası

mən bu binanın intihar mərtəbəsiyəm,

qarson, bir qədəh buzlu viski - zəhmət olmasa...

dırnaqlarının lakı tökülüb...

pardon,

qadınların xəyal qırıqlığı var üzərimdə

üzgünəm...

inqilaba qalxacaq xalq kimiyəm

təlatümlü, narahat...

soyuqdan qar üstündə vurnuxan

dən axtaran sərçənin qorxaqlığını daşıyıram gözlərimdə...

çatlamış dodaqlarımda,

illərin susuzluğu...

biləklərimdə kütləşmiş ülgücün sızıltısı var

və siz, xanım...niyə bu qədər gözəlsiniz???

ağlayanda kosmetikası üz-gözünə bulaşan

nifrin,

kədər,

bir az fəryaddır qadın...

əllərin kəpənək qanadlarıdır

və siz, xanım...niyə bu qədər hüznlüsünüz?

yəqin çox incidiblər sizi,

lütfən...ağlamayın...

dodaqlarınızı sıxın dişlərinizlə

danışmayın...

siqaretimin kötüyündə qalan nəminlə,

hər sabah əllərimi yuyuram...

dodaqlarında donan təbəssümündə

günəşi axtarıram...

şəhərin səmasındakı bütün buludları qovuram...

bütün minarələrdən iniltini duyuram

və bütün küçə lampalarından baxışların boylanır...

və siz, xanım... Nədən bu qədər müqəddəssiniz?

sinənə toxunduğum andan,

günlərin düzümünü itirmişəm...

süd qoxuyur dodaqlarım...

dodaqlarımdan minlərlə dua düşür,

döşlərinin daş kimi gilələrinə....

...dodaqlarımda donmuş dualarla,

yalvarıram:

“Eli, eli lema seviktani?”*...

əllərimdə bədənin hərarəti,

qulaqlarımda iniltin,

gözlərimdə ürkək baxışların,

və ziyarətə gələn zəvvar kimi yüyürürəm,

bədənin qoxusuna

ləbbeyk!!!

və siz, xanım...nədən bu qədər uzaqsınız?

* “Tanrım, tanrım məni niyə tərk etdin?” (İncil; Matta 27-46). İsanın çarmıxa çəkiləndən altı saat sonra pıçıldadığı sözlər.