Bu gün məşhur aktrisa Monika Belluççinin doğum günüdür.
Kulis.az Orxan Məmmədlinin onun haqqında yazısını təqdim edir.
Bir dəfə yüksəkrütbəli bir zabit gəncliyində Nisə Qasımovanı sevdiyini, otağının divarlarını Nisənin şəkillərinin bəzədiyini elə həvəslə danışırdı ki, sanardın, əziz adamı, sevdiyi qadını haqqında danışır. Üzü gülürdü. Fərəhlənirdi. Bəlkə də, uğurlarının səbəbi hər gün Nisəni başının üstündə görməyi idi.
Sanballı ətir dükanlarında kofe dənələri olur. Qoxu reseptoru növbəti notu əvvəlki notla qarışdırmasın deyə, həmin dənələri iyləyirsən.
Monikaya baxmaq belədir - janrı qarışdırmadan növbəti misraya keçid kimi.
Gəlmişdi Bakıya, "Cartier"in açılışına. Butik Bülbül prospektinin kəsişməsində, "Azərtac"ın binasının altında yerləşirdi. Gedib görə bilərdim. Getmədim.
Suşi təamının yanında yanmış zəncəfil olur. Onu hər dəfə yeyirsən ki, digər rolların tamı bir-birinə qarışmasın.
Monika bütün şəkillərdən mənə baxır. Belədir Monika Beluççi - ona baxırsan ki, növbəti ovqata hər şeyi unudub keçəsən.
Sən ona baxırsan, o sənə. Yumşalırsan. Düyünlərin açılır. Əvvəllər platonikanı qəbul etmirdim. Amma indi ekstra terapiya kimidir.
"Malena" müəllimə ilə sevgi hekayəmiz isə 15 yaşından başlayır. Təhlil edirəm, onun idola çevrilməyi bizim "probujdeniya" vaxtımıza düşür. Fantaziyalarımızda velosipedlə ardınca düşdüyümüz qadındır o.
Balkondan güddüyümüz. Hər dəfə yoluna çıxdığımız...
Rejissorlar bizdən heç nə gizlətməyiblər, onu bədənnüma görüb, daha çox sevdik.
Sevirik onu. Mənim kimi yüz minlərlə, milyonlarla adam onun danışan baxışlarını, gözəl simasını, duruşunu, gülüşünü təmənnasız sevir. Tanrı tələsməyib onu çəkəndə. İlahədir!
Bu gün İlahə müəllimənin 60 yaşı olur. "Mestni şairlərimiz" demiş, o şərab qadındır. Qaldıqca kitaba çevrilir. Ona ən azı Sofi Loren qədər ömür yaşamağı arzu edirəm. Yəqin xoşbəxtdir. Milyonlarla sevəni var.
Mən də xoşbəxtəm. Sevə bilirəm! Özü də bərk!
