Sus, qadın…
düzünü demə, doğrunu danışma,
sən yalanlarınla sevimlisən…
doğulandan yalanı boyuna biçiblər sənin-
için qan ağlasa da, gül yalandan…
kimə lazımdı doğruların?
dillənmə,
zilləmə baxışlarını
gözünün altına tuşlanan yumruğa.
kimsəyə danışma dərdini,
yuvarla köhnə xalı kimi,
gizlət-qəlbinin nəm olmayan tərəfinə.
kimə gərək düşüncələrin, arzuların?!
qatla, at, maraqsız kitab kimi
ürəyinin uşaq əli çatmayan uzaq rəfinə…
sus, qadın…
söylədiyin həqiqətin sayı qədər
qaraltılar «bəzəyəcək» vücudunu,
sənin yalnız adın -QADIN…
kimə gərəkdi haqq deyən dilin,
savadın,
istedadın…?!
mətbəx robotu,
surroqat ana,
qulluqçu və dayə-
budur,
budur,
budur və budur təyinatın…!
sənin harana yaraşır əsl qadın olmaq?!
sənin «borcundu»-
biş-düş,
paltar-yamaq,
ərin istəməsə- “uşaq salmaq”,
istəsə- oğul doğmaq…
sənin ağlından və dilindən başqa
hər yerin işlək cihaz olmalı…
vaxtaşırı qulağının dibində yumruq,
başının üstündə qapaz olmalı…
sus, qadın…
sən yalanlarınla sevimlisən…
susss…
