Kulis.az Rasim Qaracanın Hikmət Hacızadənin vəfatına yazdığı “Hikmət üçün elegiya” şeirini təqdim edir.
Hikmət yoxdur, inanılmazdır
lakin inanmaq azdır, onun yoxluğunu qəbul etməliyik
elmi dəlillər gətirib sübuta yetirməliyik.
"Acı reallıqla barışmalıyıq" - o özü belə deyərdi
reallıqda bir hikmət olduğunu sübut edərdi.
Lakin reallıqda heç zaman heç yerdə heç bir şəkildə hikmət olmayıb
bəlkə yarım reallıqda, yuxu ilə aşkarlığın neytral ərazisində
haqq-nahaq tərəzisində, tərəzinin oynayan milində
yerüstü zamanda deyil, naməlum quş ilində bir məna,
bir hikmət olub...
Ancaq onun özü bütün bunlara təbəssümlə baxardı
bir siqaret yandırardı öz tabutunun arxasınca
"yob tvoyu mat, neujeli mən yoxam" deyərdi,
heyrət dolu gözlərlə və əllərini yana açaraq,
sonra təbəssüm qonardı üzünə, ağ saqqalına, bığaltı qımışardı,
sanki həyatın, yaşamağın mənasını, hikmətini tapardı
səssizcə barışardı öz yoxluğuyla.
Lakin, indi bir həqiqət var - Hikmət yoxdur!
Həqiqətin özü var, ancaq o həqiqətdə hikmət yoxdur
məna yoxdur, dərinlik yoxdur belə canım sizə desin,
qardaşlıq yoxdur, acıma yoxdur, anmaq yoxdur,
duymaq, ürəkdən yanmaq yoxdur
kim, axı kim baxar indi sizin hikməti olmayan həqiqətinizə
bir həqiqət ki hikməti olmaya apar onu tulla dənizə...
Əzizim Hikmət, sən fikir vermə bunlara,
indi sən bəxtiyarsan öz yoxluğunda
aqillər səni göydə arar, amma sən yerdəsən
göyün xəyalpərəstliyində deyil torpağın acı reallığındasan,
çox dərinlərdəsən, yerin dərinliyində daha bərəkətlisən indi,
minerallarla dolusan, ot olub torpaqda göyərəcəksən
gediləsi bu uzun yolda hələ xalqa neçə il bələdçilik edəcəksən...
səni soruşanlara deyəcəm, bir hikmət var idisə həyatda artıq o yoxdur,
hikmətsizdir hər şey və hər kəs...
