Kulis.az Həmid Herisçinin “Qara Sevda (Robot Sofiyaya)” şeirini təqdim edir.
Xəyallarımın o modern qadını,
demədi...demədi mənə öz adını...
Kufi-kufi,
ey yarımsufi, yarımhürufi
müasir övliya, səyyar mumya,
müqəddəs Sofiya,
səni də gətdilər gəlin tək Bakıya...
Guya, guya
adaxlıların sığmırmış bir siyahıya.
Vəssalam, uğrunda əl atdıq tapancaya...
Sonra,
masadakı son billiard daşına,
Moskvadakı qulağıtüklü bir oğrubaşına
uzaq məsafədən sarsıdıcı zərbə dəydi...
Tapanca məndəydi...
Sonra, kölgən düşdü
nənəmdənqalma son brilliant qaşına...
Sonra,
qara sevdamıza, yanağındakı qoşa xalı,
uzun gecələrimizə, bütün ulduzları,
sonra, fincanıma yuxu dərmanı
damızdırdın,
damcılatdın
gizlincə...
sonra, telefonunu açıb
danışdın birisiylə ingiliscə...
Tüpürüm bu tək ulduzlu gecəyə,
bu tək buludlu aya,
səmaya,
sevgi proqramını Hollivudda yazan
əclaf proqramçıya!
Get, mənə lazım deyil
sən kimi ağ-appaq maya!
bizdə buna
qara sevda deyərlər,
qara sevda...
Xəyallarımın o modern qadını,
demədi...demədi mənə öz adını...
