Getmək lazımdı, şair, dostların hamısı öldü
Kulis.az Salam Sarvanın yeni şeirini təqdim edir....
1.
Kim idik?
Pis söyüşlər söyməyi sünnətdən sonra öyrənmiş
kirvəsindən, dəlləyindən qorxan bir kənd uşağı.
Öz oyuncaqlarımızı da özümüz düzəltdik –
taxtadan tapança, məftildən araba...
İndi kimik?
Təkadamlıq xaraba!
Çəkimiz güllər çəkisidi, boyumuz kollar boyu.
Getmək lazımdı, şair:
Buranın adamları təkcə şəkil çəkdirəndə
dayanırlar qol-boyun.
2.
Həyatı hər gün yenidən başlamaq istəyimizi
hər səhər yuxudan gec ayılmaq öldürdü,
mühacirət arzularımızı təyyarədə uçmaq qorxusu.
İlk dəfə qız sevdiyimzi
ayaqqabımızı ilk dəfə yumaqdan bildik...
Analarımızın südü qurumuş inəyi
it kimi saxladığını uzaqdan bildik.
Böyük dərdlərdən büdrəyəndə
xırda sevinclər yıxılmağa qoymadı...
Güzgüdəki əksimizin
pəncərəyə baxdığını duymadıq.
Getmək lazımdı, şair:
Buranın adamları özlərini şəkilçilərə çevirdilər –
“pinəçi”, “solçu”, “qalatasaraylı”, “nurçu”...
Halbuki çılpaq bədənini gur saçlarıyla örtmüş
bir qadın şəklinə baxa-baxa da yaşamaq olardı.
3.
Amma hələ də bilmirik ki, sevgi nədi:
yataqdan sonra qadının saçından öpməkdi,
yoxsa, bir tikə çörəyi acından öpməkdi?
4.
“İşıq pulu” bildirişlərinin qapımıza
qara kağızlar kimi gəldiyi bir zamanda
sənə bir vəsiyyətim var, şair...
Bu azad dünyanın qurulmasında
qul əməyini də unutma...
Hər gün darıxmaq öz yerində,
gündə üç dəfə yeməyini də unutma...
Unutma ki,
buranın adamları adama etdikləri
yaxşılığın qisasını mütləq alırlar...
5.
Getmək lazımdı, şair.
Dostların hamısı öldü,
bir biz qaldıq, bir ofisiant, bir də kafe aşığı
1.
Kim idik?
Pis söyüşlər söyməyi sünnətdən sonra öyrənmiş
kirvəsindən, dəlləyindən qorxan bir kənd uşağı.
Öz oyuncaqlarımızı da özümüz düzəltdik –
taxtadan tapança, məftildən araba...
İndi kimik?
Təkadamlıq xaraba!
Çəkimiz güllər çəkisidi, boyumuz kollar boyu.
Getmək lazımdı, şair:
Buranın adamları təkcə şəkil çəkdirəndə
dayanırlar qol-boyun.
2.
Həyatı hər gün yenidən başlamaq istəyimizi
hər səhər yuxudan gec ayılmaq öldürdü,
mühacirət arzularımızı təyyarədə uçmaq qorxusu.
İlk dəfə qız sevdiyimzi
ayaqqabımızı ilk dəfə yumaqdan bildik...
Analarımızın südü qurumuş inəyi
it kimi saxladığını uzaqdan bildik.
Böyük dərdlərdən büdrəyəndə
xırda sevinclər yıxılmağa qoymadı...
Güzgüdəki əksimizin
pəncərəyə baxdığını duymadıq.
Getmək lazımdı, şair:
Buranın adamları özlərini şəkilçilərə çevirdilər –
“pinəçi”, “solçu”, “qalatasaraylı”, “nurçu”...
Halbuki çılpaq bədənini gur saçlarıyla örtmüş
bir qadın şəklinə baxa-baxa da yaşamaq olardı.
3.
Amma hələ də bilmirik ki, sevgi nədi:
yataqdan sonra qadının saçından öpməkdi,
yoxsa, bir tikə çörəyi acından öpməkdi?
4.
“İşıq pulu” bildirişlərinin qapımıza
qara kağızlar kimi gəldiyi bir zamanda
sənə bir vəsiyyətim var, şair...
Bu azad dünyanın qurulmasında
qul əməyini də unutma...
Hər gün darıxmaq öz yerində,
gündə üç dəfə yeməyini də unutma...
Unutma ki,
buranın adamları adama etdikləri
yaxşılığın qisasını mütləq alırlar...
5.
Getmək lazımdı, şair.
Dostların hamısı öldü,
bir biz qaldıq, bir ofisiant, bir də kafe aşığı
Oxşar xəbərlər

"Milli Kitab 10-luğu" - "İblis"
21:40
25 mart 2025

Türk poeziyasında sufizmin inkişaf paradiqmaları - Nizami Cəfərov
17:10
24 mart 2025

Mühəndisin tamadaya çevrilməsi - Qızının qisasını alan ana kim idi?
12:00
24 mart 2025

Folklor və postmodern təhkiyə - Elnarə Qaragözova
15:00
23 mart 2025

Daim şər istəyən, ancaq xeyir törədən fəndgir Tanrı - Fəxri Uğurlu
10:00
23 mart 2025

Detektiv roman oxumaq ayıbdırmı? - Qismət Rüstəmov
16:00
22 mart 2025