Salam, əsgər.

Səninlə kiçik bir təcrübəmi bölüşmək istəyirəm...

Mən hərbi xidmətə gedənə qədər elə bilirdim dünyanın ən sərt dağ yolu “İyirminci sahə”dən Badamdara qalxan yoldu. Ona qədər heç vaxt Bakıdan çıxmamışdım; nə düz-əməlli dağ görmüşdüm, nə də yolunu.

Ancaq zastavamızın yerləşdiyi dağ kəndinə qalxanda... Köhnə “Alabaş” avtobusda məndən başqa üç əsgər də var idi, hərbi hissədən zastavaya göndərirdilər. İlahi, o nə yol idi. Kəmər kimi dar yol sıra dağların qurşağı ilə uzanıb gedirdi. Başını qaldırıb qarlı zirvələrə baxanda başın hərlənirdi, aşağıya çay yatağına boylananda gözün qaralırdı.

O iyirmi-otuz kilometr yolu, necə getdim bir Allah bilir. Daha doğrusu yolu gedəndə yox, keçib gedəndən sonra özümü dörd tərəfdən dağlarla mühasirələnmiş bir yerdə gördüm və onda gəldiyim yolun necə sərt, təhlükəli olduğunu anladım. İnana bilmirdim, içi rayonun mərkəzindən tay-tay un, qənd, qutu-qutu yağ, çay alıb kəndə qayıdan adamlarla dolu sınıq-salxaq “Alabaş” o yolu necə gedirdi. Üstəlik sonralar öyrənəndə ki, şoferimiz sən demə içməmiş “rul”un arxasına oturmuşmuş, özümü qıl körpüsündən keçmiş biri kimi hiss elədim.

O yolu bir daha gedərəmmi?

Yəqin fikirləşirsən ki, həmin qorxuları yaşamış biri kimi “yox” deyərəm.

Ancaq elə deyil.

O yolun, o avtobusun məni aparıb çıxardığı o yerlərdə yeddi ay əsgərlik çəkdim, bir-birindən maraqlı günlər yaşadım. O vaxta qədər ömrümdən keçən günlərin ən maraqlılarını, fərqlilərini o dağların arasında, əsgər yoldaşlarımla keçirdim.

Əlbəttə əsgərlikdən sonra da bir-birindən rəngarəng, maraqlı günlərim oldu. Ancaq yenə də əsgərliyimin o xoş xatirələrini unuda bilmirəm. Bəlkə mənim sözlərim sənə səmimi görünməsin. Öz təcrübəmdən bilirəm. Kim tabeçilik altında yaşamaqdan xoşlanar, kim hər gün əmrlə yuxudan qalxıb, əmrlə də yatmaq istəyər. Heç kəs.

Ona görə də hərbi forma əynimizdəykən əsgərlikdə keçən o günlərin heç birinin qədrini bilmirik. Həyatımızın ən yeknəsək səhifələri kimi görünür.

Ancaq əsgərlik günləri şəkillərə, xatirələrə çevrildikcə...

...unudulmaz olur.

Bundan əmin ol.

Odur ki, əsgərlikdə keçirdiyin günləri doya-doya, ürək dolusu yaşa. Çünki biləsən, indi sənə sıradan görünən hərbi xidmət günlərinin xiffətini həyatın boyu çox çəkəcəksən.

Unutma, əsgərlik xatirələri həmişə səninlə olan bayramdı. Hərbi xidmət bitəcək, qayıdacaqsan, evlənib oğul-uşaq sahibi olacaqsan, minbir qayğı ilə çarpışa-çarpışa yaşlanıb qocalacaqsan, ancaq heç vaxt əsgərlik xatirələrini unutmayacaqsan. Dönə-dönə danışdığın bu xatirələri yoldaşın da, balaların da, dostların da əzbər biləcəklər, hətta bəzən hansısa söhbəti danışanda əhvalatı bildiyini göstərmək üçün səni qabaqlayan da olacaq, ağzını büzən də, ancaq bununla belə heç vaxt bu xatirələri danışmaqdan bezməyəcəksən, elə biləcəksən hamı sənin xatirəni eşitmək istəyir... Elə biləcəksən o xatirələr hələ də təzə-tərdi, hələ də təravətini itirməyib, hələ də heç kəs eşitməyib...

Belə olur...

Salamat qayıt, özün şahidi olacaqsan, əsgər...

Bax, onda sənə yazdığım bu məktubu da qatarsan o əhvalatların gözünə.

Məni də xatırlayarasan, nolasıdı.

Deyərsən ki, o vaxt bir nəfər mənə məktub...

Orasını özün fikirləşərsən...

İndisə salamat qal, əsgər, salamat qal.

Qeyd: Siz də Azərbaycan əsgərinə ürək sözlərinizi yazmaq istəyirsinizsə, esgeremektub.com saytına daxil olun və məktubuzu yazın. Məktublarınız 26 iyun – Silahlı Qüvvələr Günündə əsgər və zabitlərimizə çatdırılacaq.

• Ştefan Svayq və Hitlerin şahmat oyunu - Ramil Əhməd
• "Dünyadan gör necə insanlar gedib..." - Qələbədən arzulara doğru
• Hadisəyə "Avroviziya" təklifi